Kanonierki typu Kubaniec
| |
| Użytkownicy |
|
|---|---|
| Stocznia |
ROPiT (РОПиТ), Odessa |
| Wejście do służby |
1887 |
| Wycofanie |
1923 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1280 ton |
| Długość |
67,2 m |
| Szerokość |
12,2 m |
| Zanurzenie |
3,7 m |
| Napęd |
Żagle |
| Prędkość |
13 węzłów |
| Zasięg |
2100 mill morskich |
| Załoga |
180 (w 1914 r. - 137) |
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Kanonierki typu Kubaniec (ros. Кубанец) – ogólna nazwa rosyjskich a następnie ukraińskich i radzieckich kanonierek, oddanych do użytku w 1887, sprzedanych w 1923 i złomowanych w 1945. Nazwa kanonierek nawiązuje do Kozaków kubańskich.
Kanonierki Kubaniec zostały zamówione w latach 1882-1902 dla Floty Czarnomorskiej jako część dozbrajania tej floty[1].
Podczas I wojny światowej okręty tego typu patrolowały Morze Czarne. Okręty te broniły pozostałych statków Floty Czarnomorskiej przed atakami Turków na port w Odessie. Od 1916 okręty te weszły w skład Flotylli Dunajskiej[potrzebny przypis]. Głównym zadaniem tych okrętów było wsparcie ogniowe Piechoty lądowej Armii Imperium Rosyjskiego[2].