Kuchary (województwo śląskie)
Na mapach: 
50°51′27″N 19°18′26″E/50,857500 19,307222
50°51′27″N 19°18′26″E/50,857500 19,307222| wieś | |
_Gniazdo_bocianie_we_wsi_Kuchary_(czerwiec_2014).JPG)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
501[2] |
| Strefa numeracyjna |
34 |
| Kod pocztowy |
42-244[3] |
| Tablice rejestracyjne |
SCZ |
| SIMC |
0138572 |
Położenie na mapie gminy Mstów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu częstochowskiego  | |
| 50°51′27″N 19°18′26″E/50,857500 19,307222[1]
| |
Kuchary – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Mstów.
Wieś duchowna, własność klasztoru kanoników regularnych w Mstowie położona była w końcu XVI wieku w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego[4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1220 roku, z dokumentu biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża[5] w którym miejscowość wymieniona jest w obecnej formie Kuchary[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 64668
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 640 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 69.
- ↑ Stefan Krakowski, Alfred Czarnota: Dzieje Częstochowy od zarania do czasów współczesnych. Katowice: Śląsk, 1964, s. 28-31.
- ↑ Franciszek Kulczycki, Monumenta mediiaevi historica res gestas Poloniae illustrantia, Tomus IX, Cracoviae, 1886, str. 27.
