Kukowo (jezioro)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kukowo
Ilustracja
Widok z południowego brzegu
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Region

Pojezierze Ełckie

Morfometria
Powierzchnia

25 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


ok. 0,8 km[1]
ok. 0,3 km[1]

Położenie na mapie gminy Bargłów Kościelny
Mapa konturowa gminy Bargłów Kościelny, u góry po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Kukowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Kukowo”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Kukowo”
Położenie na mapie powiatu augustowskiego
Mapa konturowa powiatu augustowskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Kukowo”
Ziemia53°49′34″N 22°43′51″E/53,826111 22,730833

Kukowojezioro w gminie Bargłów Kościelny, w powiecie augustowskim, w woj. podlaskim.

Jezioro położone jest na Pojezierzu Ełckim. Ma kształt wydłużony z północy na południe. W zachodniej części jeziora znajduje się cypel. Południowo-zachodni brzeg jest zadrzewiony. Na północ od jeziora leży wieś Kukowo, a ok. 0,5 km na południowy wschód – jezioro Reszki, połączone ciekiem wodnym. Z zachodniej części jeziora wypływa ciek wodny, prowadzący do rzeki Przepiórka.

W jeziorze występują gatunki ryb: lin, karp, okoń, płoć, sandacz, szczupak. Łowisko jeziora Kukowo jest zarządzane przez Gospodarstwo Rybackie Łomża.

Kukowo wchodzi w skład Obszaru Chronionego Krajobrazu Jeziora Rajgrodzkie[2]. Przy wschodnim brzegu jeziora znajdują się pomniki przyrody – dwa jałowce pospolite[3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wymiary wg: MapaGoogle. [dostęp 2012-02-05].
  2. Obszar Chronionego Krajobrazu Jeziora Rajgrodzkie. Zielone Wrota. Podlaski portal przyrodniczo-turystyczny. [dostęp 2012-02-05].
  3. Pomnik przyrody Nr 431 S. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody. [dostęp 2012-02-05].
  4. Pomnik przyrody Nr 432 S. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody. [dostęp 2012-02-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]