Kula łańcuchowa

Kula łańcuchowa

Kula łańcuchowa – pocisk artylerii okrętowej przeznaczony do niszczenia takielunku nieprzyjacielskiego okrętu. Używane od XVI do XVIII wieku.

Pocisk taki składał się z dwóch półkul lub pełnych kul połączonych kilkoma ogniwami łańcucha. Po wystrzeleniu kule oddalały się od siebie, napinając łańcuch. Trafiając w ostrzeliwaną jednostkę pocisk taki miał znacznie większe pole rażenia niż pojedyncza kula. Uszkodzenie takielunku znacznie zmniejszało manewrowość i prędkość okrętu, przez co stawał się łatwiejszym celem.

W połowie XVII wieku zapas amunicji galeonu wynosił 1040 kul lanych, 320 kul łańcuchowych i 150 innych pocisków.

W latach 80 XVIII wieku okręt angielski o 74 działach zabierał 2800 kul, 84 kule łańcuchowe i 400 innych pocisków.

Oprócz półkul połączonych łańcuchem stosowano inne konstrukcje działające na podobnej zasadzie (kule połączone prętem sztywnym lub łamanym).

• 
  Kule połączone prętem na stałe
• 
  Różne rodzaje pocisków do niszczenia takielunku

Bibliografia

• Encyklopedia Techniki Wojskowej. Wydawnictwo MON, 1978, s. 294.
• Jarosław Godlewski: Kula łańcuchowa. Muzeum Wojska Polskiego. [dostęp 2013-12-02].