Kultura diuktajska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

kultura diuktajska – nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana jest z eponimicznym stanowiskiem Diuktaj. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z omawianą kulturą obejmował swym zasięgiem obszary północno-wschodniej części Syberii z centrum w dolinie Ałdanu. Rozwój tej jednostki kulturowej wyznaczają daty od ok. 14 do ok. 12 tys. lat temu. Inwentarz kamienny w owej kulturze reprezentowany jest przez narzędzia bifacjalne tj. ostrza liściowate oraz asymetryczne noże-zgrzebła oraz odłupkowych zgrzebeł, drapaczy, tylców a także mikrolityczne wiórki.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Świata, t. I Świat przed „rewolucją” neolityczną, Fogra, Kraków 2004.
  • Janusz K. Kozłowski, Archeologia Prahistoryczna, t. I Starsza Epoka Kamienia, Nakładem Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1972.
  • Piotr Kaczanowski, Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Polski, t.1 Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), Fogra, Kraków 1998.
  • Janusz K. Kozłowski (opracowanie naukowe), Encyklopedia historyczna świata, t. I Prehistoria, Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, Kraków 1999.
  • Bolesław Ginter, Janusz K. Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu (wyd. III), PWN, Warszawa 1990.
  • J.Desmond Clark, Prahistoria Afryki, PWN, Warszawa 1978.