Kultura muszabieńska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kultura muszabieńska – nazwa przedmiotowej kultury związana jest z kompleksem stanowisk o charakterze otwartym położonych koło Muszabi w północnym Nagewie.

Rozwój niniejszej jednostki kulturowej wyznacza okres maksimum glacjalnego. Zespół zjawisk kulturowych utożsamiany z muszbienem obejmował swym zasięgiem tereny północnej części Synaju oraz na Nagewie. Inwentarz kamienny niniejszej jednostki kulturowej reprezentowany jest przez zbrojników które wykonywano przy zastosowaniu technik rylcowczej. Gospodarka kultury muszabieńskiej opierała się na polowaniach na koziorożce, zające i gazele.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Świata, t. I Świat przed „rewolucją” neolityczną, Fogra, Kraków 2004.
  • Janusz K. Kozłowski, Archeologia Prahistoryczna, t. I Starsza Epoka Kamienia, Nakładem Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1972.
  • Piotr Kaczanowski, Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Polski , t.1 Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), Fogra, Kraków 1998.
  • Janusz K. Kozłowski (opracowanie naukowe), Encyklopedia historyczna świata, t. I Prehistoria, Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, Kraków 1999.
  • Bolesław Ginter, Janusz K. Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu (wyd. III), PWN, Warszawa 1990.
  • J. Desmond Clark, Prahistoria Afryki, PWN, Warszawa 1978.