Kultura wysocka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kultura wysocka – jedna z grup kulturowych epoki brązu. Wykształciła się w X w. p.n.e. na wschodnich połaciach kultury łużyckiej, na południowym Wołyniu, górnym Bugiem, Styrem i Seretem.

Jej nazwa pochodzi od nazwy miejscowości Wysocko Wyżne w obwodzie lwowskim. Ze zwględu na to, że wykazuje wiele cech wspólnych z kulturą łużycką, bywa też traktowana jako jej wschodni odłam. W VI i V w. p.n.e. kultura wysocka dostała się w obszar wpływów scytyjskich i stopniowo zaczęła tracić swój odmienny charakter.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kultura_wysocka&oldid=68130869”