Kurt Grossmann
 Kurt Grossmann, Rudolf Olden, Carl von Ossietzky, Alfred Apfel, Kurt Rosenfeld przed więzieniem w berlińskiej dzielnicy Tegel | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1972 |
Kurt Richard Grossmann (ur. 21 maja 1897 w Berlinie, zm. w 1972 w St. Petersburgu na Florydzie) – niemiecki i amerykański dziennikarz i publicysta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1926–1933 Grossmann sprawował funkcję sekretarza generalnego Niemieckiej Ligi Praw Człowieka (niem. Deutsche Liga für Menschenrechte)[1]. Współpracował z pismem Weltbühne[2], pisał dla „Vossische Zeitung” i „Berliner Tageblatt”[1].
Po dojściu do władzy Adolfa Hitlera i nazistów, zbiegł po pożarze Reichstagu najpierw do Pragi (do 1938)[1] a potem przez Francję do Stanów Zjednoczonych. W 1933 był jedną z pierwszych 33 osób, którym naziści odebrali obywatelstwo niemieckie[1] na mocy Ustawy o odwołaniu nadania obywatelstwa i odebrania obywatelstwa niemieckiego (niem. Gesetz über den Widerruf von Einbürgerungen und die Aberkennung der deutschen Staatsangehörigkeit)[3]. W latach 1943–1950 był asystentem kierownictwa Światowego Kongresu Żydowskiego, a od 1952 pracował dla Agencji Żydowskiej na rzecz Izraela[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Thomas Theodor Heine, Thomas Raff: Die Wahrheit ist oft unwahrscheinlich. Thomas Theodor Heines Briefe an Franz Schoenberner aud em Exil. Wallstein Verlag, 2004, s. 292. ISBN 3-89244-465-X. (niem.).
- ↑ Jean Michel Palmier: Weimar in exile: the antifascist emigration in Europe and America. Verso, 2006, s. 198. ISBN 1-84467-068-6. [dostęp 2010-06-17]. (ang.).
- ↑ Gesetz über den Widerruf von Einbürgerungen und die Aberkennung der deutschen Staatsangehörigkeit. www.documentarchiv.de. [dostęp 2010-06-16]. (niem.).