Kusacz śniady
| Crypturellus tataupa[1] | |||
| (Temminck, 1815)[2] | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kusacz śniady | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Kusacz śniady[7] (Crypturellus tataupa) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kusaczy (Tinamidae), występujący głównie w środkowej i wschodniej Ameryce Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Kusacz śniady występuje w zależności od podgatunku[8][9]:
- C. tataupa inops – południowo-zachodni Ekwador, północno-zachodnie Peru.
- C. tataupa lepidotus – północno-wschodnia Brazylia.
- C. tataupa peruvianus – środkowe Peru.
- C. tataupa tataupa – północna i wschodnia Boliwia do południowej Brazylii, Paragwaju i północnej Argentyny.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 24,5–26,5 cm; masa ciała samic 189–298 g, samców 169–229 g[8]. Brązowe upierzenie z białym brzuchem i podbródkiem, głowa, szyja i pierś niebieskoszare. Samice podobne do samców, ale większe[8].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Kusacz śniady zamieszkuje lasy tropikalne i subtropikalne; lokalnie obszary zakrzewione i trawiaste[8]. Żywi się nasionami, owocami i drobnymi bezkręgowcami. Samica składa 2–6 jaj w zagłębieniu w ziemi, z których po 20 dniach wylęgają się młode. Jajami i pisklętami opiekuje się samiec.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kusacza śniadego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana; w 1996 roku ptak ten opisywany był jako dość pospolity. Jego liczebność spada ze względu na polowania i utratę siedlisk[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Crypturellus tataupa, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c C.J. Temminck: Histoire naturelle generale des pigeons et des gallinaces. T. 3. Amsterdam: J.C. Sepp & fils, 1815, s. 590, 752. (fr.).
- ↑ a b W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 2. London: John Taylor, 1837, s. 345, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
- ↑ a b Ch.B. Cory. Descriptions of new birds from South America and adjacent islands. „Publications of the Field Museum of Natural History. Ornithological series”. 1 (8), s. 293, 1912. (ang.).
- ↑ O. Bangs & G.K. Noble. List of Birds Collected on the Harvard Peruvian Expedition of 1916. „The Auk”. 35, s. 445, 1918. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Crypturellus tataupa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-1 [dostęp 2020-07-02] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Tinamidae Gray,GR, 1840 (1831) - kusacze - Tinamous (wersja: 2018-03-31). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-01].
- ↑ a b c d J. Cabot, D.A. Christie, F. Jutglar & C.J. Sharpe: Tataupa Tinamou (Crypturellus tataupa), version 1.0. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana, (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.tattin1.01. [dostęp 2020-07-02]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Ratites: Ostriches to Tinamous. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-01]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).