Kwiaton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez EwkaC (dyskusja | edycje) o 16:45, 13 sty 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Zwieńczenie szczytu

Kwiaton (fr. fleuron) – detal architektoniczny charakterystyczny dla motywów architektury gotyku i neogotyku, wykonany w kształcie kwiatu o rozłożonych pączkach w otoczeniu zazwyczaj czterech liści na kilku poziomach, często uzupełniany żabkami.

Kwiaton stanowił najczęściej zakończenie iglicy będącej zwieńczeniem sterczyny, wimpergi, hełmu wieży, szczytu itp. Najbogatsze ukształtowanie posiadały kwiatony tworzone w XIII wieku.

Nazwę tę odnosi się również ogólnie do ornamentalnego potraktowania motywu kwiatu lub kwietnego bukietu.

Bibliografia

  • Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik sztuk plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993, s. 154. ISBN 83-214-0590-8.
  • Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 85. ISBN 83-85001-89-1.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kwiaton&oldid=48168693”