Kārlis Šadurskis
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 października 1959 |
|---|---|
| Minister oświaty i nauki Łotwy | |
| Okres |
od 11 lutego 2016 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister oświaty i nauki Łotwy | |
| Okres |
od 7 listopada 2002 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Kārlis Šadurskis (ur. 11 października 1959 w Rydze) – łotewski matematyk, wykładowca akademicki i polityk, minister oświaty i nauki (2002–2004, od 2016), poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji.
Życiorys
W 1982 ukończył studia matematyczne w Ryskim Instytucie Politechnicznym, następnie pracował jako docent na Wydziale Nauk Komputerowych i Technologii Informatycznych macierzystej uczelni, stojąc na czele Katedry Statystyki i Teorii Prawdopodobieństwa. Uzyskał stopień doktora nauk matematycznych, jest autorem licznych publikacji naukowych oraz uczestnikiem międzynarodowych konferencji. Jest członkiem Łotewskiego Towarzystwa Matematycznego, Łotewskiego Związku Naukowców oraz Łotewskiego Stowarzyszenia Statystycznego.
Na przełomie lat 80. i 90. działał w Łotewskim Froncie Narodowym. Do polityki powrócił w 2002, gdy znalazł się wśród założycieli i członków zarządu Nowej Ery. W 2002 uzyskał mandat posła na Sejm VIII kadencji. W listopadzie tego samego roku objął funkcję ministra oświaty i nauki w rządzie Einarsa Repšego, którą sprawował do 9 marca 2004. Po opuszczeniu przez Nową Erę centroprawicowej koalicji rządowej stanął na czele Klubu Poselskiego JL (2004–2006). W 2006 uzyskał reelekcję do Sejmu IX kadencji, gdzie pełnił obowiązki wiceprzewodniczącego KP JL.
W 2008 odszedł z partii i związał się ze Związkiem Obywatelskim, z listy którego kandydował do Parlamentu Europejskiego. Znalazł się na pierwszym niemandatowym miejscu[1]. W wyborach w 2010 został wybrany na posła z ramienia koalicji Jedność. W latach 2010–2011 pełnił funkcję sekretarza Sejmu X kadencji[2].
1 grudnia 2011 w związku z wejściem w życie traktatu lizbońskiego został posłem do Parlamentu Europejskiego[3]. W 2014 nie uzyskał reelekcji do PE, w tym samym roku ponownie został jednak wybrany do parlamentu krajowego z listy Jedności. W 2016 był kandydatem tego ugrupowania na premiera, gdy do dymisji podała się Laimdota Straujuma[4]. W rządzie Mārisa Kučinskisa w lutym tego samego roku został ministrem oświaty i nauki[5].
Przypisy
- ↑ „Pilsoniskā savienība”. cvk.lv. [dostęp 8 grudnia 2011]. (łot.).
- ↑ Ināra Egle: 91 deputāts nobalso par Klementjevu Saeimas spīkera biedra amatā. diena.lv, 2 listopada 2010. [dostęp 8 grudnia 2011]. (łot.).
- ↑ Par devīto Eiropas Parlamenta deputātu kļuvis Šadurskis. diena.lv, 1 grudnia 2011. [dostęp 8 grudnia 2011]. (łot.).
- ↑ Pašlaik koalīcijas vairākums sliecas atbalstīt Kučinski. diena.lv, 12 stycznia 2016. [dostęp 13 stycznia 2016]. (łot.).
- ↑ FOTO: Saeima dod zaļo gaismu Māra Kučinska valdībai. diena.lv, 11 lutego 2016. [dostęp 12 lutego 2016]. (łot.).
Bibliografia
- Curriculum vitae na stronie Ryskiego Uniwersytetu Technicznego. [dostęp 8 grudnia 2011]. (łot.).
- Profil na stronie Sejmu. [dostęp 8 grudnia 2011]. (łot.).