Kłodnica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kłodnica
Ilustracja
Kłodnica w centrum Gliwic (2021)
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Lokalizacja

Wyżyna Katowicka

Rzeka
Długość 75 km
Powierzchnia zlewni

1125,8 km²

Średni przepływ

7 m³/s ujście do Odry

Źródło
Miejsce Katowice – Południowe dzielnice
Wysokość

305 m n.p.m.

Współrzędne

50°12′30″N 19°01′53″E/50,208333 19,031389

Ujście
Recypient Odra
Miejsce

Kędzierzyn-Koźle

Wysokość

ok. 165 m n.p.m.

Współrzędne

50°19′46″N 18°09′43″E/50,329444 18,161944

Mapa
Mapa rzeki
Dorzecze Kłodnicy
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Kłodnica w centrum Gliwic.

Kłodnica (niem. Klodnitz) − rzeka w południowej Polsce, prawostronny dopływ rzeki Odry.

Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]

Długość 75 km[1][2] (według RZGW Gliwice 84 km[3]), powierzchnia dorzecza 1125,8 km², średni spadek od źródeł do ujścia wynosi 1,81 promila. Źródła rzeki znajdują się w południowych dzielnicach Katowic w zespole przyrodniczo-krajobrazowym Źródła Kłodnicy[4]. Płynie przez województwo śląskie i województwo opolskie. Przepływa przez Górnośląski Okręg Przemysłowy (Katowice, Ruda Śląska, Zabrze, Gliwice) i Kotlinę Raciborską i uchodzi do Odry w Kędzierzynie-Koźlu w dzielnicy Koźle.

Kłodnica ma charakter rzeki podgórskiej o dużej różnicy spadku między źródłem i ujściem, wynoszącym ok. 150 m, oraz o znacznej zmienności przepływu. Historyczne (wg danych z 1922 r.) przepływy minimalne pod Gliwicami wynosiły 0,82 m3/s, średnie 2,3 m3/s, a maksymalne 70,0 m3/s, natomiast odpowiednie wartości pod Kędzierzynem 1,57 m3/s, 5,31 m3/s i 177,0 m3/s[5]. W górnym biegu rzeki (do Gliwic) znaczną część wód prowadzonych przez Kłodnicę stanowiły w przeszłości wypompowywane na powierzchnię wody kopalniane. Przepływy te dla ich wartości średnich były zbyt małe dla celów żeglugi czy spławu, natomiast wystarczały do napędu kół wodnych. Na całej długości rzeki od Halemby po ujście istniały w latach 20. XX w. 22 jazy, piętrzące wodę na wysokość 2-3 m[5].

Dno doliny Kłodnicy na odcinku środkowym i dolnym jest płaskie i podmokłe. Z powodu dużych zanieczyszczeń w górnym biegu Kłodnicy woda jest ciemna, zamulona i zanieczyszczona. W dolnym biegu rzeka nieco się oczyszcza. Przez wiele lat na odcinku od Halemby do Gliwic w wyniku szkód górniczych następowało osiadanie gruntów wokół koryta rzeki. Jednocześnie duża ilość osadów niesionych w górnym biegu przez wodę powoduje podnoszenie się poziomu koryta rzeki. Wymusiło to budowę wałów ograniczających koryto Kłodnicy, której lustro wody podnosi się lokalnie ponad poziom sąsiednich gruntów.

Wzdłuż Kłodnicy od Gliwic biegnie Kanał Gliwicki, dla którego rzeka Kłodnica jest podstawowym źródłem zasilania. Ujęcie wody dla Kanału znajduje się na jazie przy ul. Portowej, na wysokości Niepaszyc[6]. Niżej na drodze rzeki znajduje się zbiornik Dzierżno Duże, zwany również Jeziorem Rzeczyckim, który jest zasilany wodami Kłodnicy i jednocześnie poprawia jakość wody w rzece.

Bieg[edytuj | edytuj kod]

Bieg rzeki Kłodnicy można podzielić na trzy odcinki:

Dopływy[edytuj | edytuj kod]

Do najważniejszych dopływów Kłodnicy należą:

Kłodnica w Panewnikach
Kłodnica w Zabrzu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Międzynarodowa Komisja Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem [online], www.mkoo.pl [dostęp 2017-11-24].
  2. Sieć hydrograficzna [online], www.katowice.pios.gov.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2009-10-18].
  3. RZGW Gliwice [online], www.gliwice.rzgw.gov.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  4. Andrzej Złoty: Ligota, Murcki... i inne szkice historyczne. Katowice: Bractwo Gospodarcze Związku Górnośląskiego, 2008. ISBN 978-83-7593-014-6.
  5. a b Roman Ingarden: Rzeki i kanały żeglowne w b. trzech zaborach i znaczenie ich gospodarcze dla Polski, Nakładem Ministerstwa Robót Publicznych, Kraków 1922, s. 345–348[1]
  6. Mapa [2]
  7. Kłodnica, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-06-04].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]