Lúcio Antunes

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lúcio Antunes
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ulisses Indalécio Silva Antunes

Data i miejsce urodzenia

9 października 1966
Praia

Kariera trenerska
Lata Drużyna
–2010 Republika Zielonego Przylądka U-21
–2010 Académica do Aeroporto
2010–2013 Republika Zielonego Przylądka
2014– Progresso Sambizanga
Dorobek medalowy
Igrzyska Luzofonii
brąz Makau 2006 trener
złoto Lizbona 2009 trener

Lúcio Antunes, właśc. Ulisses Indalécio Silva Antunes (wym. [ˈlusju ɐ̃ˈtunɨʃ]; ur. 9 października 1966 w Prai) – piłkarz, a obecnie trener piłkarski z Republiki Zielonego Przylądka. W latach 2010–2013 był selekcjonerem reprezentacji tego kraju.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Występował na pozycji napastnika w klubach z Prai oraz wyspy Sal[1].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Antunes współprowadził zespół do lat 21, który w 2006 roku wywalczył brąz podczas Igrzysk Luzofonii w Makau[1][2]. Rok później został samodzielnym szkoleniowcem młodzieżowej reprezentacji. Jeszcze w tym samym roku zajął drugie miejsce podczas Pucharu Amílcar Cabral, który odbywał się w Gwinei-Bissau[1][3]. W 2009 roku wraz z drużyną sięgnął po złoty medal Igrzysk Luzofonii w Lizbonie[2][4][5]. Równocześnie pełnił funkcję trenera Académiki do Aeroporto[5][6].

W 2010 roku Lúcio Antunes został selekcjonerem seniorskiej reprezentacji. Zastąpił na tym stanowisku João de Deusa, którego wcześniej był asystentem[5][7]. W 2012 roku doprowadził kadrę Zielonego Przylądka do pierwszego historycznego awansu na Puchar Narodów Afryki.

Na początku 2014 roku został trenerem angolskiego klubu Progresso Sambizanga[8].

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Antunes pracował także jako kontroler lotów na lotnisku w Prai[7], jednak zajęcie to zawiesił po nominacji na selekcjonera[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Odair Varela: Lúcio Antunes, o “special one” crioulo. [w:] A Nação [on-line]. 2012-10-15. [dostęp 2013-01-29]. (port.).
  2. a b Marcos Fonseca: Jovens Tubarões Azuis conquistaram Ouro Lusófono, há três anos. Nha terra, 2012-07-18. [dostęp 2013-01-29]. (port.).
  3. Copa Amilcar Cabral. 2007. RSSSF. [dostęp 2013-01-29]. (ang.).
  4. Jogos da Lusofonia: Cabo Verde vence Moçambique e conquista sua primeira medalha de ouro. A Semana, 2009-07-19. [dostęp 2013-01-28].
  5. a b c Lúcio Antunes tapped as new national soccer team coach. A Semana, 2010-07-25. [dostęp 2013-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (port.).
  6. Antunes: Sharks can swim with big fish. FIFA, 2011-06-10. [dostęp 2013-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-07)]. (ang.).
  7. a b Jonathan Wilson: Tiny Cape Verde is Africa Cup of Nations' Cinderella story. Sports Illustrated, 2012-01-28. [dostęp 2013-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-31)]. (ang.).
  8. Cape Verde replace Lucio Antunes with interim duo. BBC Sport, 2014-02-15. [dostęp 2014-04-27]. (ang.).
  9. Lúcio Antunes recusa ser o „Special One Criolo”. Jornal dos Desportos, 2012-10-19. [dostęp 2013-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)]. (port.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]