Lachów Groń
 Widok na Lachów Groń z polany pod Wytrzyszczoniem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1045 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°39′20,1″N 19°26′15,0″E/49,655583 19,437500
| |
Lachów Groń (także Buciorysz, 1045 m) – szczyt Pasma Przedbabiogórskiego, które według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego należy do Beskidu Makowskiego[1]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych czasami zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego. Lachów Groń znajduje się w zakończeniu grzbietu odbiegającego od Czerniawej Suchej, od której oddziela go przełęcz o wysokości ok. 950 m. Posiada dwa wierzchołki o niemal jednakowej wysokości, leżące 280 m od siebie, oddzielone płytkim siodłem[2]. Od północy i zachodu szczyt jest opływany przez Koszarawę a od południa przez jej dopływ – potok Bystra. Pola i zabudowania należącego do miejscowości Koszarawa osiedla Bystra wysoko wkraczają na południowe stoki[3].
Ze szczytu roztacza się szeroka panorama. Na wschód w kierunku południowo-wschodnim rozciąga się masyw Babiej Góry z Cylem i Pasmo Policy, w którym łatwo rozpoznać można Okrąglicę po wieży przekaźnika telekomunikacyjnego. W kierunku północno-wschodnim dobry widok na pobliski Jałowiec. Od strony południowej roztacza się widok na Pilsko. Widokowy, gdyż pokryty polami, jest również odcinek szlaku na podejściu od Koszarawy na Lachów Groń[4].
W partii podszczytowej oraz na szczycie rozpościera się Hala Janoszkowa. Na hali od strony wschodniej, znajduje się dawny szałas pasterski, obecnie służący turystom. Można w nim w razie potrzeby przenocować, jednak w dość prymitywnych warunkach[4].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Koszarawa – Lachów Groń – Czerniawa Sucha – przełęcz Sucha – Jałowiec
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Geoportal2 | iMap [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2019-02-09].
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ a b Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
