Lampa subminiaturowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lampa subminiaturowa (mikrolampa) – rodzaj lampy elektronowej charakteryzującej się bardzo małymi rozmiarami w stosunku do zwykłych lamp. Średnica szklanych baniek tych lamp kształtuje się na ogół w granicach 5–10 mm, a ich wysokość jest rzędu 20–40 mm. Są to lampy zazwyczaj zasilane bateryjnie o napięciu żarzenia od ułamka wolta do 1,4 V a także o niskim napięciu anodowym od 20 do 70 V. Cokoły (również szklane) tych lamp mają nóżki w postaci elastycznych drucików umożliwiających montaż lampy bez podstawki (np. za pomocą lutowania). Istnieje też możliwość wstawienia (po skróceniu drucików) lampy subminiaturowej w specjalną podstawkę, zwaną również subminiaturową.

Subminiaturowa pentoda 5636 (prod. RCA)

Przykłady:

  • CV4501pentoda wielkiej częstotliwości
  • 1AG4 – pentoda małej częstotliwości
  • AC701 – trioda małej częstotliwości
  • DC70 – trioda UKF
  • DL64 – pentoda końcowa
  • DM160 – wskaźnik dostrojenia ("magiczne oko")

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Czesław Klimczewski, Jak czytać schematy radiowe, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, wydanie 7 zmienione i uzupełnione, Warszawa 1973
  • Leonard Niemcewicz, Lampy elektronowe. Dane techniczne i charakterystyki, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Wydanie I, Warszawa 1967

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]