Landing Craft Assault

Landing Craft Assault (LCA)
	; LCA z żołnierzami amerykańskimi podczas przygotowań przed lądowaniem w Normandii, 1944
Kraj budowy	Wielka Brytania
Użytkownicy	Royal Navy; Royal Canadian Navy; Royal Australian Navy
Stocznia	John I. Thornycroft Ltd. i inni
Wejście do służby	1939–1945
Zbudowane okręty	2030
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	9,144 t
Długość	12,65 m
Szerokość	3,05 m
Zanurzenie	bez ładunku: 33 cm przód, 53 cm tył; z ładunkiem: 40 cm przód, 64 cm tył
Napęd	2 × 65 KM (48 kW) Ford V-8 petrol
Prędkość	10 węzłów (bez ładunku); 6 węzłów (z ładunkiem)
Zasięg	50–80 mil
Załoga	Cztery: sternik, dwóch marynarzy i mechanik plus jeden oficer na grupę trzech łodzi
Uzbrojenie	1 × Karabin maszynowy Bren; ewentualnie 2 × Karabin maszynowy Lewis; 2 × moździerz 2" zamontowany na rufie (nowsze modele);
Opancerzenie	10 funtów DIHT (3/4 ") grodzie i boki; 7,8 funta DIHT (1/4 ") pokład powyżej oddziału i przestrzeń silnika
	Multimedia w Wikimedia Commons

Landing Craft Assault (LCA) – brytyjska szturmowa barka desantowa (kuter desantowy) piechoty używana podczas II wojny światowej. Jej podstawowym celem było przewożenie żołnierzy ze statków transportowych na brzeg. Jednostka wywodzi się od prototypu zaprojektowanego w John I. Thornycroft Ltd. z Woolston w Wielkiej Brytanii. W czasie wojny była produkowana w całej Wielkiej Brytanii, w miejscach tak różnych jak małe warsztaty szkutnicze i manufaktury mebli. Poszczególne serie różniły się detalami.

Zazwyczaj wykonana była z twardego drewna i obita pancerzem. Barka miała czteroosobową załogę i mogła przewozić na brzeg z prędkością 7 węzłów 31-osobowy pluton i dodatkowo jeszcze pięciu żołnierzy lub 360 kg wyposażenia. Generalnie żołnierze wchodzili po trapie z transportowca, gdy barka jeszcze wisiała na jego żurawikach. Gdy LCA była załadowana, opuszczano ją do wody. Żołnierze opuszczali barkę przez rampę z przodu.

LCA była wykorzystywana przez Brytyjczyków i narody Brytyjskiej Wspólnoty Narodów do desantów podczas II wojny światowej. To także najmniejsza jednostka zapisana w rejestrze Royal Navy. Przed lipcem 1942, jednostkę nazywano "Assault Landing Craft" (ALC), a później "Landing Craft; Assault" (LCA) zgodnie z nomenklaturą amerykańsko-brytyjską. W latach 1940–44 powstało ich 2030^[1].

Zaletami barki były: wytrzymały kadłub, ładowność, niska sylwetka, małe zanurzenie i ciche silniki. Jej lekki pancerz chronił przed kulami karabinowymi i odłamkami o podobnej energii. Używana podczas wojny na Atlantyku, Morzu Śródziemnym i Oceanie Indyjskim do transportu brytyjskich komandosów, United States Army Rangers i innych jednostek sił specjalnych.

Dwie LCA z hinduskimi żołnierzami
Żołnierze opuszczają LCA. Po prawej z przodu stanowisko sternika, po lewej osłona dla strzelca
Żołnierze opuszczają LCA. Widoczna rampa z charakterystycznymi rolkami
Na pokładzie LCA

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.) s.77

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

[1] Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.) s.77

[1]