Latawiec złotogrzbiety
| Cicinnurus magnificus[1] | |||
| (J. R. Forster, 1781) | |||
 Samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
latawiec złotogrzbiety | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Latawiec złotogrzbiety[4] (Cicinnurus magnificus) – gatunek ptaka z rodziny cudowronek (Paradisaeidae), zamieszkujący Nową Gwineę i dwie przyległe wyspy. Nie jest zagrożony.
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono trzy podgatunki C. magnificus[5][2][6]:
- C. magnificus magnificus – północno-zachodnia Nowa Gwinea i Salawati.
- C. magnificus chrysopterus – zachodnia i środkowa Nowa Gwinea i Yapen.
- C. magnificus hunsteini – wschodnia Nowa Gwinea.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Długość ciała samca – około 19 cm (26 cm wliczając wydłużone środkowe sterówki), masa ciała 75–119 g. Samica mierzy około 19 cm, a waży 52–60 g[6].
Samiec mały i krępy, ze złotym płaszczem na wierzchu ciała. Dziób i kreska nad okiem niebieskie, w krótkim ogonie dwie sterówki, długie i cienkie, zawijające się. Samica brązowa, od spodu prążkowana; dziób, nogi oraz naga skóra za okiem niebieskie.
Zasięg, środowisko[edytuj | edytuj kod]
Zalesione wzgórza, niższe zbocza na Nowej Gwinei oraz sąsiednich wyspach.
Zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Samiec śpiewa z przygotowanego i uprzątniętego miejsca w zaroślach. Przy samicy tokuje strosząc pióra na szyi i tańcząc, czasami wspina się niewysoko na pnie.
Jego pożywienie stanowią głównie owoce, w tym muszkatołowca korzennego. Żywi się też różnorodnymi owadami i pająkami, być może także kwiatami lub nektarem[6].
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje latawca złotogrzbietego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity i szeroko rozpowszechniony. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Cicinnurus magnificus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2012-07-15] (ang.).
- ↑ a b Magnificent Bird-of-paradise (Cicinnurus magnificus). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (ang.).
- ↑ a b Cicinnurus magnificus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradisaeidae Vigors, 1825 - cudowronki - Birds of paradise (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-17].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-17]. (ang.).
- ↑ a b c Frith, C. & Frith, D.: Magnificent Bird-of-paradise (Cicinnurus magnificus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona [on-line]. 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-27)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).