Lavabo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lavabo (łac. lavabo – umywam) – obrzęd umywania rąk w liturgii Kościoła katolickiego podczas mszy przez celebrującego ją kapłana. Do ceremonii używa się miseczki oraz małego dzbanuszka lub ampułki z wodą. Ręce kapłana najczęściej obmywają ministranci polewając wodą wysunięte palce, po czym podając specjalny lniany ręczniczek. Nazwa obrzędu wywodzi się od łacińskich słów wersetu 6. Psalmu 26: Lavabo inter innocentes manus meas (Umywam ręce na znak niewinności).

W zwyczajnej formie rytu rzymskiego kapłan wypowiada wówczas słowa: Obmyj mnie Panie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego.

W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego celebrans mówi: Umywam ręce na znak niewinności: I obchodzę ołtarz Twój Panie. Ażeby śpiewać głośno chwałę Twoją, Aby wysławiać wszystkie cuda Twoje. Umiłowałem, Panie, piękność domu Twego, Stałe mieszkanie Twego Majestatu. Nie trać mnie, Boże, razem z grzesznikami, Ni życia mego z mężami krwawymi. Ich ręce bowiem splamione zbrodniami, Prawica pełna zapłaty przekupstwa. Ja zaś swe życie wiodę w uczciwości, Ratuj mnie przeto, bądź mi litościwy. Nogi moje stoją na gruncie bezpiecznym: Pragnę Cię chwalić w gronie sług Twoich, Panie. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jako była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.

Obrzęd istniał już w liturgii starożytnej w Jerozolimie i Antiochii (IV w.). Ma on znaczenie nie tylko praktyczne, ale również symboliczne. Jest wezwaniem do oczyszczenia się z wszelkiej winy przed uczestnictwem w Eucharystii (pragnienie wewnętrznego oczyszczenia). Umycie rąk jest oznaką wolności od grzechów.

Lavabo to także inna nazwa lawaterza[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wielki słownik wyrazów obcych PWN, Warszawa 2005, s. 731.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Władysław Głowa, Lavabo, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 10, Lublin: Tow. Nauk. KUL, 2004, ISBN 83-7306-195-9
  • Nicole Lemaître, Marie-Thérèse Quinson, Véronique Sot, Słownik kultury chrześcijańskiej, Warszawa: Pax, 1997, ISBN 83-211-1537-3
  • Bogusław Nadolski, Słownik symboli liturgicznych, Kraków: Salwator, 2010, ISBN 978-83-7580-285-6

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]