Lazzaro Opizio Pallavicini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lazzaro Opizio Pallavicini
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

30 października 1719
Genua

Data i miejsce śmierci

23 lutego 1785
Rzym

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

1769-1785

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

19 marca 1754

Nominacja biskupia

1 kwietnia 1754

Sakra biskupia

7 kwietnia 1754

Kreacja kardynalska

26 września 1766
Klemens XIII

Kościół tytularny

SS. Nereo e Achilleo
San Pietro in Vincoli

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

7 kwietnia 1754

Konsekrator

Federico Marcello Lante

Współkonsekratorzy

Antonio Branciforte Colonna
Emmanuel Baillet

Lazzaro Opizio Pallavicini (ur. 30 października 1719 w Genui, zm. 23 lutego 1785 w Rzymie[1]) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze szlacheckiej rodziny, był synem senatora Paologirolama Pallaviciniego i Giovanny Serry[1]. Studiował na Collegio Clementino oraz na Sapienzy, gdzie uzyskał stopnień doktora utroque iure[1]. Następnie rozpoczął pracę w Kurii Rzymskiej – był m.in. referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1745) i gubernatorem Marchii Ankońskiej (od 1751)[1]. 10 marca 1754 otrzymał święcenia diakonatu, a dziewięć dni później prezbiteratu[2]. 1 kwietnia tego samego roku został arcybiskupem tytularnym Nafpaktos, a sakrę otrzymał sześć dni później[2]. W maju 1754 został nuncjuszem apostolskim w Neapolu, a w 1760 – w Hiszpanii[1].

26 września 1766 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny SS. Nereo e Achilleo[2]. Rok później zrezygnował w funkcji nuncjusza, a stan zdrowia zmusił go do powrotu do Rzymu[1]. Przez krótki czas był także legatem w Bolonii[1]. 19 maja 1769 został mianowany sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej[2]. W 1774 został protektorem zakonu celestynów, a od 1775 prefektem Kongregacji Soborowej w zastępstwie nieobecnego kardynała Carlo Vittorio Amadeo della Lanze[1]. Od stycznia 1776 do lutego 1777 pełnił także rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. Od 1781 był także protektorem zakonu dominikanów[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Pallavicini, Lazzaro Opizio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-09-21]. (ang.).
  2. a b c d Lazzaro Opiziio Cardinal Pallavicino. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-09-21]. (ang.).