Lech Sprawka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Sprawka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1955
Radawczyk

Zawód, zajęcie

polityk, nauczyciel

Alma Mater

Politechnika Lubelska

Stanowisko

wiceminister edukacji (2000–2001), poseł na Sejm VI, VII i VIII kadencji (2007–2019), wojewoda lubelski (2019–2023)

Partia

Prawo i Sprawiedliwość

Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej Srebrny Medal „Za Zasługi dla Policji” Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)

Lech Stanisław Sprawka (ur. 9 sierpnia 1955 w Radawczyku) – polski polityk, nauczyciel i urzędnik państwowy, były kurator oświaty i wiceminister edukacji, poseł na Sejm VI, VII i VIII kadencji, w latach 2019–2023 wojewoda lubelski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1980 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lubelskiej. Następnie odbył zasadniczą służbę wojskową. W 1984 ukończył Studium Pedagogiczne w Instytucie Nauczycieli. W 2000 został absolwentem studiów podyplomowych z zarządzania i finansowania oświaty na Akademii Ekonomicznej w Katowicach.

Od 1 lipca 1981 pracował jako nauczyciel teoretycznych przedmiotów zawodowych w Zespole Szkół Samochodowych w Lublinie. W latach 1990–1998 był dyrektorem tej szkoły. 15 kwietnia 1998 został powołany na stanowisko lubelskiego kuratora oświaty. W latach 2000–2001 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej w rządzie Jerzego Buzka. Odpowiedzialny był za koordynacje pracy trzech departamentów: ekonomicznego, kadr i doskonalenia nauczycieli. W wyborach do parlamentu w 2001 startował do Sejmu z listy AWSP jako bezpartyjny kandydat z rekomendacji Ruchu Społecznego AWS.

Od 2001 do 2006 był dyrektorem Zespołu Szkół Ekonomicznych w Lublinie. W marcu 2006 został ponownie powołany na stanowisko kuratora oświaty. W związku z konfliktem z ministrem Romanem Giertychem podał się do dymisji w kwietniu 2007, zostając zastąpionym przez Marka Błaszczaka.

W wyborach do parlamentu w 2007 uzyskał mandat poselski na Sejm VI kadencji, startując z 9. miejsca listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu lubelskim i otrzymując 11 929 głosów. W wyborach samorządowych w 2010 z ramienia PiS ubiegał się o urząd prezydenta Lublina, przegrywając w drugiej turze z Krzysztofem Żukiem (PO) z wynikiem 45,35% głosów[1]. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do Sejmu, dostał 23 848 głosów[2]. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 15 713 głosów[3]. W wyborach w 2019 nie uzyskał poselskiej reelekcji[4].

25 listopada 2019 został przez premiera Mateusza Morawieckiego powołany na stanowisko wojewody lubelskiego[5]. W listopadzie 2022 odmówił objęcia mandatu poselskiego, z którego zrezygnował Jerzy Bielecki[6]. W 2023 bez powodzenia ubiegał się z ramienia PiS o mandat senatora XI kadencji[7]. W grudniu tego samego roku zakończył pełnienie funkcji wojewody. Na wyborach samorządowych w 2024 został wybrany do Sejmiku Województwa Lubelskiego VII kadencji[8].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Srebrnym Medalem za Zasługi dla Policji[9]. Wyróżniony Nagrodą Ministra Edukacji Narodowej I stopnia i Medalem Lumen Mundi[10]. W 2023 otrzymał ukraiński Order „Za zasługi” III klasy[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-05-30].
  2. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-05-30].
  3. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  4. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  5. Nowi wojewodowie zastąpią wybranych do Sejmu. prawo.pl, 25 listopada 2019. [dostęp 2019-11-25].
  6. Lech Sprawka zrezygnował z powrotu do sejmu. Pozostanie na stanowisku wojewody lubelskiego. lublin112.pl, 28 listopada 2022. [dostęp 2023-05-29].
  7. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].
  8. Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-09].
  9. 67 nowych funkcjonariuszy w naszych szeregach!. policja.pl, 30 sierpnia 2023. [dostęp 2023-09-15].
  10. Wojewoda Lubelski. lublin.uw.gov.pl. [dostęp 2023-09-15].
  11. Указ Президента України № 556/2023 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 4 września 2023. [dostęp 2024-03-31]. (ukr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]