Lekcjonarz 1
 Mateusz 18,10 (facsimile Montfaucona) | |
| Data powstania |
X wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
ℓ 1 |
| Zawartość |
Ewangelistarion |
| Język | |
| Rozmiary |
30 × 24 cm |
| Miejsce przechowywania | |
Lekcjonarz 1 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany przy pomocy siglum ℓ 1 – rękopis Nowego Testamentu pisany uncjałą na pergaminie w języku greckim z X wieku. Służył do czytań liturgicznych[1]. Dawniej był znany jako Codex Colbertinus 700, następnie jako Codex Regius 278. Jest rzadko cytowany w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu.
Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]
Kodeks zawiera wybór lekcji z Ewangelii do czytań liturgicznych, na 265 pergaminowych kartach (30 cm na 24 cm)[1]. Służył do czytań od święta Paschy do Zielonych Świąt[2][3].
Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 10 linijek w kolumnie[1], 7-8 liter w linijce[3]. Stosuje przydechy i akcenty pochodzące od oryginalnego skryby[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W przeszłości kodeks był rozmaicie datowany. Montfaucon datował go na wiek VIII[4]. Datę tę podtrzymali Wettstein[5] i Scrivener[2]. Gregory datował go na X wiek (z wahaniem), Henri Omont na XIV. Obecnie INTF datuje go na wiek X[1][6].
Rękopis badał Bernard de Montfaucon, który opublikował pierwsze jego facsimile (patrz ilustracja)[7]. Scholz kolacjonował jego tekst[3]. Rękopis badali Paulin Martin[8] oraz Henri Omont[9].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Johann Jakob Wettstein, który umieścił go w grupie lekcjonarzy i nadał mu numer 1[5]. Pozycja ta została podtrzymana na liście Gregory'ego i Alanda.
Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 278) w Paryżu[1].
Jest rzadko cytowany w naukowych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle-Alanda (UBS3). NA27 oraz NA28 nie cytują go.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 219.
- ↑ a b F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 212.
- ↑ a b c d C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 387.
- ↑ B. Montfaucon, Palaeographia graeca (Paris: 1708), p. 228,
- ↑ a b J. J. Wettstein: Novum Testamentum Graecum editionis receptae cum lectionibus variantibus codicum manuscripts. Amsterdam: Ex Officina Dommeriana, 1751, s. 62.
- ↑ Liste Handschriften, [w:] Institute for New Testament Textual Research, Münster [dostęp 2012-12-31].
- ↑ B. Montfaucon, Palaeographia graeca (Paris: 1708), pp. 228-230,
- ↑ Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs relatifs au Nouveau Testament, conservés dans les bibliothès de Paris (Paris 1883), p. 137-138
- ↑ Henri Omont: Fac-similés des plus anciens mss. grecs de la Bibliothèque Nationale du IVe au XIVe siècle. Paris: 1892, s. 21.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henri Omont, Fac-similés des plus anciens mss. grecs de la Bibliothèque Nationale du IVe and XIVe siècle (Paris, 1892), 21.