Lekcjonarz 4
| Data powstania |
XI wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
ℓ 4 |
| Zawartość |
Ewangelistarion |
| Język | |
| Rozmiary |
27,9 × 22,3 cm |
| Typ tekstu | |
| Miejsce przechowywania |
Lekcjonarz 4 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany przy pomocy siglum ℓ 4 – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XI wieku. Służył do czytań liturgicznych[1].
Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]
Kodeks zawiera wybór lekcji z Ewangelii do czytań liturgicznych, na 199 pergaminowych kartach (27,9 cm na 22,3 cm)[1]. Lekcje pochodzą z Ewangelii Jana, Mateusza i Łukasza. Zawiera noty muzyczne (neumy)[2][3].
Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 24–25 linijek w kolumnie[1].
Tekst Pericope adulterae zamieszczony został w skróconej formie (Jan 8,3-11)[3]. Z punktu widzenia krytyki tekstu reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Paleograficznie datowany jest na wiek XI[1]. Rękopis badał John Mill, który wykorzystał go w swoim wydaniu greckiego Nowego Testamentu[2].
Obecnie przechowywany jest w bibliotece University of Cambridge w Cambridge, pod numerem katalogowym Dd. 8.49[1].
Jest rzadko cytowany w naukowych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle-Alanda (UBS3). NA27 nie cytuje go.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 219.
- ↑ a b F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 212.
- ↑ a b C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 387.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- C. R. Gregory, "Textkritik des Neuen Testaments", Leipzig 1900, vol. 1, p. 387.