Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – pięciobój mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912
Lekkoatletyka
Pięciobój mężczyzn
Złoty medal

Stany Zjednoczone Jim Thorpe

Srebrny medal

Norwegia Ferdinand Bie
Stany Zjednoczone James Donahue

Brązowy medal

Kanada Francis Lukeman

Pięciobój mężczyzn był jedną z konkurencji lekkoatletycznych rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Zawody zostały rozegrane 7 lipca na Stadionie Olimpijskim.

Zawody składały się z: skoku w dal, rzutu oszczepem, biegu na 200 metrów, rzutu dyskiem i biegu na 1500 metrów. Po trzech konkurencjach w zawodach zostawało dwunastu najlepszych zawodników, zaś do piątej konkurencji awansowało jedynie sześciu. Punktu były przyznawane na zasadzie pierwsze miejsce = jeden punkt, drugie miejsce = dwa punkty itd.

Jim Thorpe wygrał cztery z pięciu konkurencji i zdobył złoty medal. W styczniu 1913 roku ogłoszono, że Thorpe w latach 1909-1910 grał w lidze baseballowej i przyjmował za to pieniądze, co wiązało się obowiązującą zasadą amatorstwa. MKOL zareagował szybko, odebrał mu wszystkie tytuły i zażądał zwrotu wszystkich zdobytych trofeów. Złoto i tytuł mistrzowski przyznane zostały Norwegowi Bie.

W 1982 roku Thorpe został zrehabilitowany i ogłoszony współmistrzem razem z Bie. W 2022 Międzynarodowy Komitet Olimpijski ogłosił, że w porozumieniu z Norweskim Komitetem Olimpijskim i Paraolimpijskim uznaje Thorpe’a za jedynego złotego medalistę w tej konkurencji[1].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Skok w dal[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja I
Miejsce Zawodnik Odległość Punkty
1 Stany Zjednoczone Jim Thorpe 7.07 1
2 Norwegia Ferdinand Bie 6.85 2
3 Stany Zjednoczone James Donahue 6.83 3
4 Stany Zjednoczone Avery Brundage 6.58 4
5 Szwecja Oscar Lemming 6.55 5
6 Szwecja Charles Lomberg 6.53 6
7 Cesarstwo Niemieckie Otto Bäurle 6.52 7
8 Szwecja Erik Kugelberg 6.45 8
Kanada Francis Lukeman 6.45 8
10 Szwecja Nils Fjästad 6.43 10
11 Stany Zjednoczone James Menaul 6.40 11
12 Szwecja Inge Lindholm 6.32 12
13 Francja Pierre Failliot 6.29 13
14 Szwecja Hugo Wieslander 6.27 14
15 Szwecja Einar Nilsson 6.23 15
16 Szwajcaria Julius Wagner 6.22 16
17 Emil Kukko 6.19 17
18 Stany Zjednoczone John Eller 6.17 18
19 Cesarstwo Austrii Gustav Kröjer 6.10 19
20 Szwecja Gösta Holmér 6.02 20
21 Francja Géo André 5.98 21
22 Cesarstwo Niemieckie Karl von Halt
Cesarstwo Niemieckie Josef Waitzer[2]
22
23 Alfredo Pagani 5.86 23
24 Cesarstwo Niemieckie Karl von Halt
Cesarstwo Niemieckie Josef Waitzer[2]
24
25 Imperium Osmańskie Mıgırdiç Mıgıryan 5.59 25
26 Szwecja Hugo Ericson 5.58 26

Rzut oszczepem[edytuj | edytuj kod]

Bieg na 200 metrów[edytuj | edytuj kod]

Halt oraz Waitzer nie ukończyli biegu. Do czwartej konkurencji awansowało jedynie dwunastu z najlepszymi wynikami łącznymi po trzech konkurencjach (wyniki zostały przekalkulowane - zostały wzięte wyniki jedynie dwunastu awansujących zawodników).

Rzut dyskiem[edytuj | edytuj kod]

Jedynie sześciu zawodników awansowało do piątej konkurencji. W tym przypadku liczba zawodników wzrosła do siedmiu, gdyż dwaj zawodnicy mieli identyczną liczbę punktów.

Bieg na 1500 metrów[edytuj | edytuj kod]

Remis między Donahue a Lukemanem został rozstrzygnięty poprzez przeliczenie punktów według tabel dziesięciobojowych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. IOC to display the name of Jim Thorpe as sole Stockholm 1912 pentathlon and decathlon gold medallist. Międzynarodowy Komitet Olimpijski, 2022-07-15. [dostęp 2023-02-22]. (ang.).
  2. a b Odległości skoków obu zawodników nie są znane. Wiadomym jest jedynie, iż ci zawodnicy zajęli 22. i 24. miejsca.
  3. Długość rzutu Waitzera nie jest znana. Wiadomem jest jedynie, że wynosiła mniej niż 33,36 metra, a zawodnik zakończył konkurencję na ostatnim miejscu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]