Leon Fiałkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Fiałkowski
major UB major UB
Data i miejsce urodzenia

8 października 1918
Buczacz

Data śmierci

7 marca 1976

Przebieg służby
Lata służby

1940-1944

Formacja

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie
Urząd Bezpieczeństwa

Jednostki

1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki
PUBP w Krośnie
PUBP w Wejherowie
PUBP w Kościerzynie
PUBP w Gdańsku
WUBP w Gdańsku

Stanowiska

naczelnik Wydziału Żeglugi WUBP w Gdańsku.

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

Urząd Bezpieczeństwa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Srebrna Odznaka „W Służbie Narodu”
Odznaka XX-lat w Służbie narodu

Leon Fiałkowski (ur. 8 października 1918 w Buczaczu, zm. 7 marca 1976[1]) – major, uczestnik II wojny światowej, funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1935 ukończył 6 klas gimnazjum klasycznego w Buczaczu. W czasie II wojny światowej służył najpierw w Armii Czerwonej (1940–1941), następnie (od maja 1943) w batalionach robotniczych i w armii Berlinga; był żołnierzem plutonu konnego samodzielnej kompanii zwiadowczej 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. W 1944 skończył kurs NKWD w Kujbyszewie. 6 czerwca 1945 został szefem PUBP w Krośnie. Od 1 września 1946 zastępca szefa PUBP w Wejherowie, od 1 stycznia 1947 szef PUBP w Kościerzynie, od 1 lutego 1948 szef PUBP w Gdańsku, od 1 maja 1949 szef Miejskiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (MUBP) w Gdyni, od 1 grudnia 1950 naczelnik Wydziału Żeglugi WUBP w Gdańsku. Od 10 stycznia 1953 kierownik ośrodków wczasowych bezpieki.

Był odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1963) i Odznaką „20 Lat w Służbie Narodu”.

Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie (kwatera G2-1-7)[2].

Grób Leona Fiałkowskiego na cmentarzu komunalnym w Sopocie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Rzeszowszczyźnie (sierpień 1944-lipiec 1945), oprac. Zbigniew Nawrocki, Dariusz Iwaneczko, Instytut Pamięci Narodowej, Rzeszów 2005.
  • Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza (1944-1956) t. I, red. Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.
  • Aparat bezpieczeństwa w województwie gdańskim w latach 1945-1990, Instytut Pamięci Narodowej, Gdańsk 2010.