Leon Sperling

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 00:17, 18 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{imię i nazwisko}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko

{{{pełne imię i nazwisko}}}

Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Wzrost

164 cm

Pozycja

lewoskrzydłowy

Informacje klubowe
Klub

{{{klub}}}

Numer w klubie

{{{numer w klubie}}}

Kariera juniorska
Lata Klub
BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna
BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

Leon Sperling (ur. 7 sierpnia 1900 w Krakowie, zm. około 15 grudnia 1941 we Lwowie), polski piłkarz narodowości żydowskiej[1], reprezentant Polski, olimpijczyk. Skończył liceum handlowe, po zakończeniu kariery pracował jako urzędnik bankowy.

Jeden z najlepszych napastników okresu międzywojennego. Wychowanek Jutrzenki Kraków, od 1920 - przez całą karierę - do 1934 związany z Cracovią. Rozegrał 381 meczów. Klubowy rekordzista w liczbie występów w reprezentacji - miał ich 21. W barwach Cracovii zdobył trzykrotnie tytuły mistrza Polski (1921, 1930, 1932).

Debiutował w pierwszym meczu rozegranym przez polską reprezentację 18 grudnia 1921 w Budapeszcie z Węgrami (przegrana 0:1). W 1924 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Paryżu.

Po wybuchu II wojny światowej znalazł się we Lwowie, gdzie był trenerem. Po wkroczeniu Niemców trafił do getta lwowskiego. Został zastrzelony na ulicy między 15 a 20 grudnia 1941 przez pijanego gestapowca.

Tak pisał o Sperlingu słynny piłkarz Cracovii Józef Kałuża: "Znakomity lewoskrzydłowy, technik najwyższej klasy, wielki indywidualista. Zbliżony w stylu gry całkowicie do Mielecha - ustępował mu w szybkości, bił go natomiast zwrotnością ruchów i jakością strzału".

Henryk Vogler dodawał: "Maleńki lewoskrzydłowy Sperling, wołany Muniu, umiejący tak sprytnie wymanewrować dryblingiem przeciwników, że cała widownia rechotała ze śmiechu".

Zobacz też

Przypisy

  1. Mieczysław Szymkowiak. Młodość jest najpiękniejsza. „Historia polskiej piłki nożnej”. 2, s. 5. Warszawa: TM-SEMIC sp. z o.o.. ISSN 340235. 

Bibliografia

  • Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>
BŁĄD PRZYPISÓW