Leonard Podhorski-Okołów
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
Leonard Podhorski-Okołów, ps. „Elpe”, „L.P.-O.” (ur. 21 grudnia 1891 w majątku Rym, w pow. słuckim, zm. 4 stycznia 1957 w Warszawie) – polski poeta i tłumacz, historyk literatury polskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1912 studiował polonistykę na Uniwersytecie Lwowskim. Jako poeta debiutował w „Skamandrze” w 1921 r. Głównym źródłem inspiracji Podhorskiego była poezja symbolizmu rosyjskiego i twórczość Adama Mickiewicza. Wnikliwy badacz twórczości i biografii Adama Mickiewicza. W latach 1955–1957 był dyrektorem Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie.
Pochowany na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie[1] (kwatera 81-6-14)[2]
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Słoneczny śmiech (1912)
- Droga do Emaus (1923)
- Białoruś. Poezje (1924)
- Realia mickiewiczowskie (1952)
- przekłady z poezji i prozy rosyjskiej: między innymi Turgieniew, Lermontow, Błok i inni.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zdjęcia grobu poety. mojecmentarze.blogspot.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-19)]..
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Leonard Podhorski-Okołów, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leonard Okołów-Podhorski – biogram w iPSB
- Podhorski-Okołów Leonard, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-10-13].