Leopold Hauser

Leopold Hauser
	; Leopold Hauser (przed 1907)
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1844 ; Kałusz
Data i miejsce śmierci	9 maja 1908 ; Lwów
	Multimedia w Wikimedia Commons

Leopold Hauser (ur. 22 listopada 1844 w Kałuszu, zm. 9 maja 1908 we Lwowie) – prawnik, działacz społeczny, prezydent Krajowego Związku Sędziów we Lwowie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Rudolfa (urzędnik, zarządca dóbr kameralnych) i Emilii z domu Fruhwirth. W 1876 wstąpił w związek małżeński z Wandą Kamilą Daukszanką.

W 1863 ukończył Gimnazjum w Przemyślu. Po maturze w 1863 wstąpił na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego. W lutym i marcu 1864 więziony przez zaborcze władze austriackie we Lwowie, jako podejrzany o zdradę stanu. Po 7 miesiącach więzienia został zwolniony z uwagi na brak dowodów. W 1867 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Pracę zawodową rozpoczął jako auskultant w sądzie obwodowym w Przemyślu, a następnie w Ustrzykach Dolnych. Do Przemyśla powrócił w 1874 na stanowisko adiunkta sądowego. Na skutek krytyki systemu sądowniczego na łamach lokalnej prasy, przesunięty do sądu obwodowego w Samborze (1882^[1]/1883). Od marca 1884 awansował na stanowisko sędziego w Monasterzyskach. W latach 1887-1893 pracował w sądzie w Żółkwi. Awansował na stanowisko radcy w Sądzie Krajowym we Lwowie (1893-96), a następnie w Wyższym Sądzie Krajowym, w którym pracował do śmierci.

W Przemyślu był organizatorem Towarzystwa Dramatycznego, tworząc statut dla tego stowarzyszenia. Był jednym z organizatorów Stowarzyszenia Rękodzielników „Gwiazda”. Przez dwie kadencje był radnym gminnym i powiatowym w Przemyślu. Przez pięć lat był dyrektorem starożytnego archiwum Przemyśla. W 1883 opracował pierwszą całościową Monografię Miasta Przemyśla^[2]. W 1875 wydawał czasopismo sędziowskie "Prawnik". Był założycielem tygodnika „San” (1878) i jednym ze współredaktorów pierwszego zawodowego dwutygodnika „Urzędnik” (1879). Publikował także na łamach prasy krakowskiej i lwowskiej. Był zaangażowany w działalność teatralną na deskach teatru amatorskiego Fredreum - jako aktor i autor sztuk. Towarzystwo dramatyczne zorganizował także w Samborze.

Wieloletni członek lwowskiego Towarzystwa Prawniczego. 10 listopada 1907 został pierwszym prezydentem Krajowego Związku Sędziów^[3]. Wyróżniony honorowym obywatelstwem Przemyśla (1882), Monasterzysk i Żółkwi^[4].

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wiadomości potoczne. Pożegnanie. „Urzędnik w Połączeniu z Prawnikiem”, s. 181, Nr 23 z 10 grudnia 1882.
↑ Leopold Franciszek (1844-1908)L.F.(1. 1. ) Hauser, Monografia miasta Przemyśla, nakł. Księgarni Braci Jeleniów, 1883 [dostęp 2018-04-05] .
↑ Krajowy Związek Sędziów. „Nowości Illustrowane”. Nr 46, s. 4, 16 listopada 1907.
↑ Skon prezesa Krajowego Związku Sędziowskiego. „Nowości Illustrowane”. Nr 20, s. 7, 16 maja 1908.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Patroni naszych ulic, G. Balicka, Przemyśl 1999, s. 12-13
Przegląd Prawa i Administracji, Rozprawy i zapiski literackie, Rok 33, Lwów, 1908
Reforma Sądowa, nr 5,6, Lwów, 1908
Schematyzmy Królestwa Galicyi i Lodomeryi (1867-1908)
Sylwetki naszych kandydatów. Leopold Hauser. „Echo z nad Sanu”, s. 2, Nr 4 z 24 maja 1885.
Monografia Miasta Przemyśla

[1] Wiadomości potoczne. Pożegnanie. „Urzędnik w Połączeniu z Prawnikiem”, s. 181, Nr 23 z 10 grudnia 1882.

[2] Leopold Franciszek (1844-1908)L.F.(1. 1. ) Hauser, Monografia miasta Przemyśla, nakł. Księgarni Braci Jeleniów, 1883 [dostęp 2018-04-05] .

[3] Krajowy Związek Sędziów. „Nowości Illustrowane”. Nr 46, s. 4, 16 listopada 1907.

[4] Skon prezesa Krajowego Związku Sędziowskiego. „Nowości Illustrowane”. Nr 20, s. 7, 16 maja 1908.

[1]

[2]

[3]

[4]