Liberia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mpfiz (dyskusja | edycje) o 23:28, 17 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Republika Liberii
Republic of Liberia
Flaga
Godło Liberii
Flaga Godło
Dewiza: (ang.) The love of liberty brought us here
(Umiłowanie wolności przywiodło nas tutaj)
Hymn:
All Hail, Liberia, Hail!

(Wszystkie Grad, Liberia, Grad!)
Położenie Liberii
Język urzędowy

angielski

Stolica

Monrovia

Ustrój polityczny

republika

Głowa państwa

prezydent George Weah

Szef rządu

prezydent George Weah

Powierzchnia
 • całkowita
 • wody śródlądowe


111 370 km²
1%

Liczba ludności (2017)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia
 • narody i grupy etniczne


4 689 021[1]
42 osób/km²
Ludy Mande (ok. 50%), Kru (ok. 35%), inne (15%).

PKB (2012)
 • całkowite 
 • na osobę


1,7 mld[2] USD
436[2] USD

PKB (PSN) (2012)
 • całkowite 
 • na osobę


2,6 mld[2] dolarów międzynar.
672[2] dolarów międzynar.

Waluta

dolar liberyjski (LRD)

Niepodległość

od Stanów Zjednoczonych
26 lipca 1847

Religia dominująca

protestantyzm (76%)

Strefa czasowa

UTC 0

Kod ISO 3166

LR

Domena internetowa

.lr

Kod samochodowy

LB

Kod samolotowy

EL

Kod telefoniczny

+231

Mapa Liberii

Liberia (Republika Liberii – Republic of Liberia) – państwo położone w Afryce Zachodniej. Sąsiaduje z Gwineą, Wybrzeżem Kości Słoniowej oraz Sierra Leone. Sytuacja gospodarcza i polityczna tego kraju jest nadal niestabilna, co jest skutkiem przewrotów wojskowych i dwóch wojen domowych (1989–1996 i 1999–2003). Obecnie członek Unii Afrykańskiej i ECOWAS.

Ustrój polityczny

 Osobny artykuł: Ustrój polityczny Liberii
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.

Podział administracyjny

Państwo podzielone jest na 15 hrabstw:

Główne miasta: Monrovia, Ganta, Buchanan, Gbarnga, Kakata, Voinjama, Zwedru, Harbel, Pleebo i Foya.

Demografia

 Osobny artykuł: Demografia Liberii.

W skład blisko 5-milionowej populacji Liberii wchodzą liczne grupy etniczne. Żyją tam potomkowie uwolnionych amerykańskich niewolników oraz niewolników z Karaibów (ok. 5%), nazywanych Amerykanoliberyjczykami, którzy stanowili w Liberii wyższą warstwę społeczną. Zdecydowaną większość stanowią jednak plemiona tubylcze (95%), wśród których przeważają liczne plemiona Mande, oraz Kru. Różnorodność etniczna umocniona jest współistnieniem w Liberii ponad 20 języków (urzędowym jest język angielski), a także kultywowaniem animizmu przez dużą część ludności.

Grupa etniczna[3] Język Liczebność w tys. Procent ludności
Kpelle (Mande) Język kpelle 1 022 21,83%
Bassa (Kru) Język bassa 749 16%
Mano (Mande) Język mano 406 8,67%
Grebo (7 grup – Kru) Język grebo 376 8,02%
Kru Język kru 275 5,87%
Loma (Mande) Język loma 247 5,28%
Dan (Mande) Język dan 190 4,06%
Gola Język gola 165 3,52%
Kissi Język kissi 145 3,1%
Amerykanoliberyjczycy Język angielski 141 3,01%
Krahn (2 grupy – Kru) Język krahn 141 3,01%
Vai (Mande) Język vai 134 2,86%
Maninka (2 grupy – Mande) Język maninka 120 2,56%
Gbandi (Mande) Język gbandi 106 2,26%

Geografia

 Osobny artykuł: Geografia Liberii.

Państwo położone w Afryce Zachodniej kilkaset kilometrów na północ od równika. Połowa powierzchni pokryta jest lasem tropikalnym. Ukształtowanie terenu zmienia się wraz z oddaleniem od wybrzeża – początkowa równina przechodzi stopniowo w pofałdowany płaskowyż, a następnie w niewysokie góry w północno-wschodniej części kraju. Średnia temperatura utrzymuje się na poziomie 21 stopni Celsjusza. Maksimum to 37 °C. Stosunkowo niewielkie są wahania temperatury spowodowane zmianą pór dnia i roku. Występują dwie pory roku: sucha i deszczowa.

Historia

 Osobny artykuł: Historia Liberii.

Jest to najstarsza republika w Afryce. Powstała w wyniku umowy między Amerykańskim Towarzystwem Kolonizacyjnym a autochtonami, podpisanej w 1821 roku. Dzięki niej wyzwoleni niewolnicy ze Stanów Zjednoczonych mieli osiedlić się w tej części kontynentu, na wykupionych przez Towarzystwo terenach, i żyć w zgodzie z 18 plemionami tubylczymi. Początkowo Liberia była zależna od Stanów Zjednoczonych. 26 lipca 1847 roku Amerykanoliberyjczycy uchwalili konstytucję, jednocześnie deklarując własną niepodległość. Nazwa kraju pochodzi od łacińskiego słowa liber – „wolny”.

Historia Liberii zdominowana była przez konflikty między kolonistami z Ameryki a rdzennymi Afrykańczykami (ich powodem było przede wszystkim zajmowanie przez kolonistów obszarów niewykupionych) oraz przez walki międzyplemienne. Przez ponad stulecie ludność tubylcza stanowiła drugą kategorię mieszkańców, wyzyskiwaną, często wykorzystywaną jako niewolnicza siła robocza i pozbawioną praw wyborczych. Rdzenni Afrykańczycy uzyskali prawo do głosowania – ograniczone cenzusem majątkowym – w 1947 roku, za rządów prezydenta Williama Tubmana, który dążył do zmniejszenia nierówności społecznej między potomkami osadników a ludnością tubylczą. Amerykanoliberyjczycy sprawowali jednak władzę w Liberii nieprzerwanie do 1980 roku.

W latach 30. XX w. doszło do krótkotrwałego zbliżenia polsko-liberyjskiego i nieudanej próby nawiązania wzajemnych relacji gospodarczych[potrzebny przypis].

W 1980 Samuel K. Doe przeprowadził przewrót wojskowy, zamordował urzędującego prezydenta Williama Tolberta i obalił rząd. Na jego miejsce powołał wojskową radę, a siebie mianował głową państwa. Odsunięcie od władzy potomków amerykańskich wyzwoleńców nie spowodowało jednak polepszenia sytuacji wewnętrznej w kraju, w którym nasiliły się konflikty etniczne. W 1989 wybuchła wojna domowa, której efektem było obalenie i stracenie Doe'a, a także wyniszczenie kraju wskutek trwających 7 lat działań wojennych. W 1997 Charles Taylor, jeden z przeciwników Doe'a, został wybrany na prezydenta Liberii. W czasie jego rządów Liberia z jednego z najzamożniejszych krajów afrykańskich stała się krajem biednym. W 1999 roku wybuchła druga wojna domowa. Na Liberię pod rządami Taylora zostały nałożone międzynarodowe sankcje, a sam dyktator został oskarżony przez Sąd Specjalny dla Sierra Leone o handel bronią i podsycanie wojny domowej w sąsiednich krajach. W 2003 roku pod naciskiem społeczności międzynarodowej i pokojowego ruchu kobiet (Masowa Akcja Kobiet Liberii na rzecz Pokoju wspierana przez organizację Women in Peacebuilding Network Africa)[4] Taylor zdecydował się na rozmowy pokojowe z pozostałymi stronami konfliktu i jeszcze przed ich zakończeniem zrzekł się władzy. Udał się do Nigerii, gdzie otrzymał azyl polityczny (cofnięty w 2006 roku). Pokój kończący krwawą wojnę domową w Liberii został zawarty 18 sierpnia 2003 roku w stolicy Ghany Akrze[5].

Między sierpniem a październikiem 2003 prezydentem był Moses Blah. 14 października 2003 sformowano rząd przejściowy pod przewodnictwem Gyude Bryanta. W wyborach prezydenckich na jesieni 2005 zwyciężyła Ellen Johnson-Sirleaf, pokonując w drugiej turze znanego piłkarza George'a Weah. W 2011 Johnson-Sirleaf została wybrana na kolejną, 6-letnią kadencję.

W maju 2012 roku w Hadze Sąd Specjalny dla Sierra Leone skazał Charlesa Taylora na 50 lat więzienia za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości[6].

Gospodarka

 Osobny artykuł: Gospodarka Liberii
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.

Liberia jest znana jako kraj "taniej bandery". Zarejestrowane tu statki tworzą największą flotę na świecie. Ich łączny tonaż wynosi 99 mln DWT.

ONZ zalicza Liberię do grupy jednych z najsłabiej rozwiniętych państwa świata (tzw. LDC – Least Developed Countries)[7].

Kultura

 Osobny artykuł: Kultura Liberii
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.

Religia

 Osobny artykuł: Religia w Liberii.
Meczet w Voinjama

Struktura religijna kraju w 2010 roku według Pew Research Center[8][9]:

W protestantyźmie liberyjskim największe denominacje (z ponad 25 tysięcy wiernych) stanowią kolejno: Zjednoczony Kościół Metodystyczny, Konwencja Baptystyczna, Kościół Luterański w Liberii, Zbory Boże w Liberii, Kościół Pana „Aladura”, Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, African Christian Fellowship International, Kościół Episkopalny, Zielonoświątkowe Zbory Świata, Zjednoczony Kościół Zielonoświątkowy, United Liberian Inland Church, Afrykański Kościół Metodystyczno-Episkopalny i Betel World Outreach[10].

Turystyka

 Osobny artykuł: Turystyka Liberii
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.

Zobacz też

Przypisy

  1. The World Factbook — Central Intelligence Agency [online], www.cia.gov [dostęp 2017-10-05] (ang.).
  2. a b c d Dane dotyczące PKB na podstawie szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego na rok 2012: International Monetary Fund: World Economic Outlook Database, April 2013. [dostęp 24-04-2013]. (ang.).
  3. Country Liberia – People Groups. Joshua Project, 2017. [dostęp 25 października 2017]. (ang.).
  4. Leymah Gbowee at Nobel Women's Initiative. [dostęp 9 czerwca 2012]. (ang.).
  5. Peace Agreements: Liberia na stronie United States Institute of Peace. [dostęp 9 czerwca 2012].
  6. Strona Sądu Specjalnego dla Sierra Leone. [dostęp 7 czerwca 2012]. (ang.).
  7. List of Least Developed Countries (as of May 2016)*. un.org. [dostęp 2017-10-22]. (ang.).
  8. Religious Composition by Country, in Percentages. The Pew Research Center. [dostęp 2014-07-03].
  9. Christian Population as Percentages of Total Population by Country. The Pew Research Center. [dostęp 2014-07-03].
  10. Operation World, 2010