Lipofobowość
Lipofobowość (gr. λίπος lipos – tłuszcz, φόβος phobos – strach) – skłonność cząsteczek chemicznych do odpychania od siebie cząsteczek tłuszczów, olejów oraz innych cieczy niepolarnych. Substancje lipofobowe są nierozpuszczalne w rozpuszczalnikach niepolarnych. Cząsteczki lub fragmenty cząsteczek lipofobowych są najczęściej hydrofilowe i polarne, ale pojęcia te nie są tożsame. Pojęciem przeciwstawnym do lipofobowości jest lipofilowość.
Najpowszechniej spotykaną substancją lipofobową jest woda.
Perfluorowęglowodory wykazują zarówno lipofobowość jak i hydrofobowość.
Zastosowania[edytuj | edytuj kod]
Lipofobowa powłoka jest zastosowana w ekranach dotykowych iPhone'ów produkowanych przez Apple począwszy od modelu 3GS[1] oraz w iPadach[2], a także w telefonach Nokia N9 i Lumia, telefonach Samsung Google Nexus S i Galaxy Nexus, również tajwański HTC w modelach HD2, Hero i Flyer[3] oraz wielu innych telefonach. Nieprzyleganie tłuszczu i odcisków palców pomaga w utrzymaniu czystości, a tym samym przejrzystości wyświetlaczy. Większość powłok stosowanych w takich wyświetlaczach wykazuje właściwości zarówno lipofobowe jak i hydrofobowe, są to tworzywa fluoropolimerowe podobne do teflonu, zastosowanego w HTC Hero[4].
3M oferuje samoprzylepną folię ochronną na ekrany urządzeń przenośnych Vikuiti o właściwościach lipofobowych[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Giz Bill Nye Explains: The iPhone 3GS's Oleophobic Screen [online], gizmodo.com [dostęp 2017-11-18] (ang.).
- ↑ url=http://www.apple.com/ipad/specs/
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-30)].
- ↑ HTC Hero - Full phone specifications [online], www.gsmarena.com [dostęp 2017-11-18] (ang.).
- ↑ Displayschutzfolien | 3M in Deutschland [online], www.3M-Displayschutz.de [dostęp 2017-11-18] (niem.).