Listy ciemnych mężów
Listy ciemnych mężów (łac. Epistolae obscurorum virorum, EOV) – zbiór satyrycznych listów łacińskich powstałych w Niemczech na początku XVI w.
Bezpośrednim motywem powstania listów była obrona hebraisty Jana Reuchlina[1]. W wielkim ruchu umysłowym niemieckiego renesansu, którego najwyższe natężenie w Niemczech nastąpiło na początku XVI w., rzecznicy postępu zaatakowali duchowieństwo, zwłaszcza zakonne i uniwersytety, np. dominikanów z Kolonii[2], przypisując im skostniałą uczoność i niski poziom umysłowy i moralny. Po sukcesie Listy ciemnych mężów von Hutten został nadwornym poetą cesarza Maksymiliana I Habsburga[3].
Tom pierwszy EOV ukazał się trzykrotnie. W 1515 i 1516 zawierał 41 listów; trzecie wydanie, również z 1516 jest poszerzone o 7 listów, czyli jest ich w nim łącznie 48. W roku 1517 ukazuje się drugi tom, obejmujący 62 listy; w tym samym roku, ukazuje się drugie wydanie drugiego tomu, poszerzone o 8 listów. Ten dwutomowy rozszerzony zespół można uważać za zbiór "klasyczny". Tom trzeci z 1689 roku jest już tylko naśladownictwem, zdezaktualizowanym i nie pochodzącym spod pióra tych samych autorów.
Listy ciemnych mężów są dziełem anonimowym, i to tak dalece, że nawet podane jest mylące miejsce druku i nazwisko drukarza, również niewiele daje określenie roku wydania, bo zwrot anno quo supra - roku jak wyżej, niczego w istocie nie oznacza. Wyszły one spod pióra literatów i uczonych humanistów, nie są one jednak utworem który by nie był związany z ówczesną literaturą i tendencjami, jakie panowały w społeczeństwie owej epoki. Dziś wiemy już, iż "listy pisali" m.in. Ulrich von Hutten[3], Jan Jäger oraz Herman Busch. Istnieje też podejrzenie, że autorem któregoś z listów mógł być Marcin Luter.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pfefferkorn vs. Reuchlin – spór o Talmud i inne księgi hebrajskie s. 295.
- ↑ Listy ciemnych mężów, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-11-25].
- ↑ a b William Urban: Nowożytni najemnicy. Warszawa 2008, s.31.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Listy ciemnych mężów, przełożył, wstępem i komentarzem opatrzył Tadeusz Brzostowski, PIW, Warszawa 1961.