Litoboř

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Litoboř
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Czechy

Kraj

 hradecki

Burmistrz

inż. Karel Vlček

Powierzchnia

3,52 km²

Wysokość

394 m n.p.m.

Populacja (1.1.2012)
• liczba ludności
• gęstość


117
33,3 os./km²

Kod pocztowy

552 05

Tablice rejestracyjne

H (także stare NA)

Położenie na mapie kraju hradeckiego
Mapa konturowa kraju hradeckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Litoboř”
Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, u góry znajduje się punkt z opisem „Litoboř”
Ziemia50°27′02″N 16°00′50″E/50,450556 16,013889
Strona internetowa

Litobořczeska wieś w powiecie Náchod, wzdłuż Hlubokiego potoku, przy drodze między wsią Hořičky i miastem Červený Kostelec.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Rok 1882 1900 1960 1990 2001 2006
Liczba ludności  857  472  216  93  94  95

Źródło: Czeski Urząd Statystyczny

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zamek Litoboř został zbudowany na początku XIV w. na miejscu zw. Turyň (czasem też Na Turyni). Pierwsza pisemna wzmianka o miejscowości pochodzi z 1369 r. W latach 1369-1372, jej właściciel Ješek z Litoboře, pozyskał także zamek Chvaleč. W 1372 r. jest wzmiankowany Lítek Hanuš ze Chlumu, który w latach 1405-1414 był współpatronem kościoła w Hořičkach.

Jego następcami byli np. Wacław ze Chlumu wraz z małżonką Katarzyną, Jerzy ze Chlumu i z Litoboře oraz Krzysztof ze Švamberka.

W czasach wojen husyckich w okolicy wsi toczyły się walki, które skończyły zdobyciem zamku Červená Hora przez husytów (8 czerwca 1427 r.). Najazdy książąt śląskich trwały do końca lat 30. XV w.

Od Krzysztofa z Vamberka kupił wsie Litoboř, Chlístov i Hořičky Petr Adršpach z Dubé i odtąd wieś należała do dóbr Rýzmburk. Z tego powodu w krótkim czasie zamek został opuszczony.

Przed 1582 r. kataster wsi został podzielony między dobra Adršpach i Rýzmburk. W 1586 r. sprzedała Magdalena Úlibská z Nestajova drugą część wsi Jerzemu z Dobřenic, który był właścicielem zamku oraz wsi Třebešov i po jego śmierci stała się częścią dóbr nachodzkich.

Posiadaczką części pierwszej, która należała do dóbr Adšpach, była Elżbieta Bohdanecká z Nestajova (jeszcze w 1595 r.). W 1600 r. został jej następcą Petr Straka z Nedabylic i w posiadaniu jego potomków ta druga połowa wsi pozostała do końca XVII w., kiedy zakupiły ją dobra nachodzkie.

Od 1848 r. Litoboř była samodzielną gminą z własnym samorządem. Z biegiem czasu zostały do niej dołączone wsie Křižanov i Mečov.

Po zamachu komunistycznym w 1948 r. nastąpił okres kolektywizacji rolnictwa, ale Litoboř miała długą tradycję rolniczą i nie chciała dobrowolnie rozwijać socjalistycznego rolnictwa. Sprawa utworzenia lokalnego Zjednoczonego Rolniczego Stowarzyszenia Spółdzielczego (JZD) nie wzbudziła u miejscowej ludności dużego zainteresowania. W związku z tym, latem 1951 r. Służba Bezpieczeństwa (StB) wykorzystała istnienie domniemanego dywersanta jako pretekst do interwencji przeciw chłopom (akcja Teror Náchod). Po krótkiej walce i rozstrzelaniu dywersanta 28 grudnia 1951 r. nastąpiły aresztowania, sądy oraz inne prześladowania. Za pomocą fałszerstw zainscenizowano dwa wielkie procesy sądowe. Wydano cztery wyroki śmierci (trzy wykonane), jedną karę dożywotniego pozbawienia wolności i trzynaście kar od 4 do 20 lat. Karą było także to, iż w 1960 r. sama gmina straciła niezależność i została częścią gminy Hořičky. Samodzielną wsią jest dopiero od r. 1990.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Kapliczka z 1800 r.
  • Pomnik Ofiar Komunizmu z 2008 r.
  • słabo widzoczne ruiny zamku

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • August Sedláček, Zámky a tvrze království českého 5 - Podkrkonoší, Praha 1887
  • Jan Hrudka, Náchodsko mělo monstrprocesy : v největším hrdelním procesu se sedláky padly čtyři rozsudky smrti, říká historička Věra Vlčková, artykuł dzienniku Mladá fronta Dnes (seszyt D - Kraj hradecký, num. 150/ rocznik 16), Hradec Králové 2008
  • Mgr. Věra Vlčková i Ing. Karel Vlček, Litoboř 16. srpna 2008, Litoboř 2008
  • Martin Kontra, Rozrušená země, artykuł z czasopisma Respekt 52/1998
  • Náchodsko - Hradecko : turistický průvodce ČSSR, Praha 1986