Liu Ling
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Liu Ling (ur. 221, zm. 300) – chiński filozof, zwolennik taoizmu.
Żyjąc w politycznie ciężkich czasach nie interesował się sprawami państwowymi i wiódł beztroskie życie, spędzając dnie na odpoczynku, tworzeniu poezji i biesiadach z przyjaciółmi[1]. Znany był jako wielki miłośnik wina, skomponował nawet pieśń na cześć tego trunku[2]. Jego skłonność do pijaństwa stała się tematem wielu anegdot w późniejszej literaturze[3]. Jeden z towarzyszących mu sług zawsze nosił ze sobą łopatę, z rozkazem natychmiastowego pogrzebania Liu Linga gdziekolwiek umrze, co było wyzwaniem rzuconym konfucjańskiej obyczajowości, przywiązującej wielką wagę do obrzędów pogrzebowych i kultu przodków[4].
Jest zaliczany do grupy Siedmiu Mędrców z Bambusowego Gaju i podobnie jak inni jej członkowie prowadził ekscentryczny tryb życia. Zwykł chadzać nago po swoim domu, a oburzonym jego zachowaniem gościom odpowiadał, że odzieniem dla niego jest cały otaczający go świat i czuje się tak jakby goszczący w jego pokoju ludzie wchodzili mu do spodni[5]. Znany jest też z tego, że po mieście jeździł powozem zaprzężonym w jelenie[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Livia Kohn: The Taoist Experience: An Anthology. Albany: State University of New York Press, 1993, s. 299. ISBN 0-7914-1579-1.
- ↑ John Minford, Joseph S. M. Lau: Classical Chinese Literature: An Anthology of Translations. T. 1. Hong Kong: Chinese University Press, 2000, s. 470-471. ISBN 962-201-625-1.
- ↑ H.A. Giles: A History of Chinese Literature. Rockville, Maryland: Wildside Press LLC, 2008, s. 125. ISBN 978-1-4344-7632-6.
- ↑ Da Liu: The Tao and Chinese Culture. London: Routledge, 1981, s. 18. ISBN 0-7100-0841-4.
- ↑ Feng Youlan: Krótka historia filozofii chińskiej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 267. ISBN 83-01-13421-6.
- ↑ H.T. Lee: The Story of Chinese Culture. Taipei: Literature House Ltd, 1964, s. 46.