Lofix

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lofixpaliwo stałe stosowane jako podpałka w postaci gałek lub kostek. Sporządzony ze sprasowanego pyłu lub miału węgla brunatnego zmieszanego z naftalenem, zgodnie z Polską Normą PN-70/C-97049 z 1970, która zastąpiła wcześniejszą PN-57/C-97049 z 1957 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Obwieszczenie Polskiego Komitetu Normalizacyjnego z dnia 1 lutego 1971 r. w sprawie ogłoszenia ustanowionych Polskich Norm (M.P. z 1971 r. nr 12, poz. 94).