Lokal mieszkalny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lokal mieszkalny

Lokal mieszkalny – trwale wydzielony fragment nieruchomości – budynku mieszkalnego, służący do zaspokojenia potrzeb bytowych co najmniej jednej osoby (najczęściej rodziny). Składa się przeważnie z kilku pokojów, kuchni, łazienki z ubikacją oraz korytarza.

Definicje[edytuj | edytuj kod]

Samodzielny lokal mieszkalny może stanowić odrębną własność, czyli nieruchomość lokalową. Położony jest na określonej nieruchomości, stanowiącej nieruchomość wspólną (art. 3 ustawy z 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (uwl)). Do lokalu przypisany jest udział w nieruchomości wspólnej. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest prawem, związanym z prawem własności nieruchomości lokalowej i nie może być zniesiona (art. 3 ust. 1 uwl).

Według Przepisów techniczno-budowlanych: § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:[...] mieszkaniu - należy przez to rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego[1].

Polskie prawo[1][2] przewiduje następujące wymagania dotyczące mieszkań w budynkach wielorodzinnych:

  • mieszkanie, oprócz pomieszczeń mieszkalnych, powinno mieć kuchnię lub aneks kuchenny, łazienkę, ustęp wydzielony lub miskę ustępową w łazience, przestrzeń składowania, miejsce umożliwiające zainstalowanie automatycznej pralki domowej oraz przestrzeń komunikacji wewnętrzne
  • w budynku mieszkalnym wielorodzinnym w łazienkach powinno być możliwe zainstalowanie wanny lub kabiny natryskowej, umywalki, miski ustępowej (jeżeli nie ma ustępu wydzielonego)
  • pomieszczenie mieszkalne i kuchenne powinno mieć bezpośrednie oświetlenie światłem dziennym
  • mieszkanie powinno mieć powierzchnię użytkową nie mniejszą niż 25 m²
  • w mieszkaniu co najmniej jeden pokój powinien mieć powierzchnię nie mniejszą niż 16 mkw
  • pokoje w budynkach mieszkalnych powinny mieć przynajmniej 2,5 m wysokości.

Wielkość mieszkania[edytuj | edytuj kod]

Według danych GUS na 31 grudnia 2015 r.[3] średnia wielkość mieszkania w Polsce wynosi 73,6 mkw. Na wsi jest to 92,7 mkw, a w miastach 64,4 mkw.

Statystycznie mieszkania w Polsce są mniejsze niż w większości krajów w Europie. W Unii Europejskiej na osobę przypada średnio 41,7 mkw, a w Polsce 27 mkw. Największe mieszkania w Europie mają Islandczycy (68,6 mkw na osobę), Duńczycy (55 mkw na osobę) i Luksemburczycy (54,6 mkw). Standardy podobne do polskich obowiązują w Irlandii (28,9 mkw na osobę)[4].  

W latach PRL lokale mieszkalne określane były następującymi skrótami (w zależności od liczby osób, które miały je zamieszkiwać oraz liczby izb):

Kategoria Liczba osób Układ Metraż - norma z 1959 roku[5] Metraż - norma z 1974 roku[6]
M1 tzw.kawalerka 1 1 pokój z aneksem kuchennym 17-20 25-28
M2 2 1 pokój i kuchnia lub aneks kuchenny 24-30 30-35
M3 3 2 pokoje i kuchnia 33-38 44-48
M4 4 3 pokoje i kuchnia 42-48 56-61
M5 5 4 pokoje i kuchnia 51-57 65-70
M6 6-7 59-65 75-85
M7 7 67-71 nie normowany

Obecnie wielkość mieszkania określa się zazwyczaj poprzez liczbę pokoi, do których zalicza się pokój dzienny i sypialnie. W USA i Wielkiej Brytanii pokoju rodzinnego nie zalicza się do pokojów, liczy się tylko sypialnie. Lokal, który ma wspólne sypialnie nie nadaje się prawnie dla rodziny.

Standard mieszkania[edytuj | edytuj kod]

Infografika prezentuje cechy mieszkań o podstawowym i rozszerzonym standardzie, apartamentów i apartamentów luksusowych. Pokazuje również ich średnie ceny i procentowy udział wśród wszystkich realizowanych jednostek mieszkaniowych

Obecnie powstające lokale mieszkalne można podzielić na kategorie w zależności od ich standardu[7]:

  • Mieszkania, dzielą się na 2 podsegmenty:
    • Mieszkania o podstawowym standardzie (ang. low-end):  dostępne cenowo,  usytuowane na peryferiach miast lub w mniej atrakcyjnych dzielnicach, powstają w dużych zespołach budynków, a do ich budowy wykorzystywane są najtańsze technologie. Powierzchnia mieszkań jest zbliżona do funkcjonalnego minimum, a wysokość pomieszczeń wynosi 250-260 cm.
    • Mieszkania o podwyższonym standardzie (ang. lower-middle): mają większą powierzchnię, zwykle znajdują się w nich garderoby. Budynki i ich otoczenie są estetyczne i funkcjonalne zagospodarowane, mają garaże i windy. Osiedla zwykle są ogrodzone, z kontrolowanym dostępem. Materiały wykorzystane przy realizacji i prace wykończeniowe mieszczą się w średnich zakresach cenowych i jakościowych. 
  • Apartamenty, dzielą się na 2 podsegmenty:
    • Apartamenty (ang. upper-middle): w prestiżowych lokalizacjach, zbudowane z wykorzystaniem materiałów wysokiej jakości, standardem jest recepcja w budynku i winda. Budynki mają całodobową ochronę i monitoring. Powierzchnie apartamentów są podobne do tych w mieszkaniach o podwyższonym standardzie, jednak regułą jest garderoba i możliwość wydzielenia niezależnej, widnej kuchni. Wysokość pomieszczeń w apartamentach to co najmniej 275 cm.
    • Apartamenty luksusowe (ang. high-end): budynki o niebanalnej architekturze, sygnowanej znakomitymi nazwiskami, zlokalizowane blisko terenów zielonych lub kompleksów zabytkowych. Powierzchnia większości lokali w tym segmencie przekracza 100 mkw. Wymagana jest garderoba, sypialnia typu master suit jest standardem. Mieszkańcy mogą korzystać z serwisu concierge, drobnych napraw, sprzątania lokalu i obiektów sportowo-rekreacyjnych. 

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225).
  2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 14 listopada 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2017 r. poz. 2285)
  3. Gospodarka mieszkaniowa w 2015 r.. [dostęp 2017-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-27)].
  4. Jacek Frączyk: Mieszkania w Polsce. Gonimy Europę, ale pod względem liczby pokoi, nie wielkości mieszkania. [dostęp 2017-12-27].
  5. Uchwała nr 364 Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1959 r. w sprawie zatwierdzenia normatywów projektowania dla budownictwa mieszkaniowego. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-10-03].
  6. Mieszkanie w PRL - normatyw mieszkaniowy - Leksykon - Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2023-10-03] (pol.).
  7. Katarzyna Kamińska, Co jest jeszcze mieszkaniem, a co już apartamentem? [online], 21 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-21].