Lokis. Rękopis profesora Wittembacha (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lokis. Rękopis profesora Wittembacha
Gatunek

kostiumowy
horror

Rok produkcji

1970

Data premiery

25 września 1970

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

95 minut

Reżyseria

Janusz Majewski

Scenariusz

Janusz Majewski

Główne role

Edmund Fetting
Józef Duriasz
Małgorzata Braunek
Gustaw Lutkiewicz

Muzyka

Wojciech Kilar

Zdjęcia

Stefan Matyjaszkiewicz

Scenografia

Tadeusz Wybult

Kostiumy

Ewa Starowieyska

Montaż

Lidia Zonn

Produkcja

Studio Filmowe TOR

Lokis. Rękopis profesora Wittembacha – polski film kostiumowy z elementami horroru z 1970 roku w reżyserii i według scenariusza Janusza Majewskiego.

O filmie[edytuj | edytuj kod]

Pierwowzór literacki stanowi nowela pisarza francuskiego Prospera Mériméego pod tym samym tytułem. W filmie wykorzystano rysunki Franciszka Starowieyskiego, które ilustrują opowieść doktora Froebera o ataku niedźwiedzia na hrabinę Szemiotową.

Zdjęcia do filmu zrealizowano: na zamku w Łańcucie, we dworze w Oborach, w pałacu w Kozłówce, w parku w Wilanowie, w Puszczy Białowieskiej, we wsi Markowa (województwo podkarpackie) oraz na stacji kolejowej Gąsocin[1].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Ceniony niemiecki profesor językoznawstwa i etnologii z Królewca, pastor ewangelicki Wittembach udaje się w kilkumiesięczną podróż na Litwę i Żmudź. Wyprawa ma na celu badania naukowe nad tamtejszą kulturą piśmienniczą, a w szczególności odnalezienie cennego żmudzkiego starodruku – „Katechizmu” Ławickiego.

W pociągu profesor spotyka trzy damy wracające do Wilna z podróży do Londynu. Są to młoda i piękna Julia Dowgiałło, jej angielska guwernantka oraz ciotka Julii, księżna Katarzyna Pacowa. Księżna zaprasza Wittembacha do złożenia wizyty w ich posiadłości.

Pastor udaje się tymczasem do pałacu hrabiego Michała Szemiota. Ten podejmuje gościa w sposób serdeczny, udostępniając mu bibliotekę pełną wartościowych ksiąg. Uwadze Wittembacha nie uchodzą ekscentryczne zachowania hrabiego oraz ukrywany przed obcymi obłęd jego matki, przetrzymywanie jej w odosobnieniu i niekonwencjonalne metody doktora, służące rzekomo uzdrowieniu kobiety.

Doktor Froeber wtajemnicza Wittembacha w szczegóły niezwykle zagadkowej historii sprzed lat. Podczas polowania miało dojść do zaatakowania hrabiny Szemiotowej przez ogromnego niedźwiedzia, w wyniku czego kobieta ledwo uszła z życiem, postradała jednak rozum. Niedługo potem urodziła syna, którego nienawidziła od chwili narodzin. Froeber sugeruje pastorowi, że dziecko zostało poczęte przez niedźwiedzia, nazywanego wśród ludu lokisem. Zagadkowa dwoistość natury gospodarza nie daje Wittembachowi spokoju, choć mroczna atmosfera pałacu coraz bardziej mu ciąży.

Hrabia jest zakochany w Julii Dowgiałło i stara się o jej rękę. Wreszcie dochodzi do ślubu, którego udziela pastor. Noc poślubna kończy się tragicznie: goście weselni znajdują Julię leżącą w kałuży krwi. Ślady na śniegu wskazują na atak niedźwiedzia. Hrabia Szemiot znika bez wieści.

Do końca nie wiadomo, czy to hrabia-niedźwiedź dokonał zbrodni, czy też wszystko jest efektem przewrotnej gry doktora Froebera.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lokis. Rękopis profesora Wittembacha. Filmpolski.pl. [dostęp 2023-03-01]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]