Lotniskowce typu Nimitz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lotniskowce typu Nimitz
Ilustracja
Kraj budowy

 Stany Zjednoczone

Użytkownicy

US Navy

Stocznia

Newport News Shipbuilding

Wejście do służby

1975

Planowane okręty

10

Zbudowane okręty

10

Okręty w służbie

10

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

pełna: 101 000–106 000 długich ton

Długość

332,8 m

Szerokość

76,8 m

Zanurzenie

11,3 m

Napęd

2 reaktory atomowe o mocy 280 000 KM wytwarzające parę dla turbin parowych napędzających 4 śruby

Prędkość

30 węzłów

Załoga

załoga: 3300
personel lotniczy: 3000

Uzbrojenie

3 × wyrzutnie RIM-7 Sea Sparrow
3 × zestaw przeciwrakietowy Vulcan Phalanx 20 mm

Wyposażenie lotnicze

90 samolotów

Lotniskowce typu Nimitz – typ amerykańskich lotniskowców z napędem atomowym, które zaczęto wprowadzać do służby w 1975 roku. Są to największe okręty wojenne świata, które tworzą w chwili obecnej trzon sił nawodnych Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy z nich USS Nimitz – nazwany tak na cześć admirała Chestera Nimitza, dający nazwę całej klasie wszedł do służby w 1975 roku. Od tego czasu zwodowano ogółem 10 okrętów tego typu. Jako ostatni w tej klasie zbudowano USS „George H.W. Bush”, którego oddano do służby 10 stycznia 2009 roku. Po nim ma pojawić się typ przejściowy (Gerald R. Ford), a następnie zupełnie nowa generacja lotniskowców. Obecnie 10 z 11 amerykańskich lotniskowców będących w służbie czynnej to okręty typu Nimitz.

Zadania i lotnictwo pokładowe[edytuj | edytuj kod]

W czasie pokoju lotniskowce stanowią czynnik odstraszający i służą do demonstracji siły. W wypadku walk mogą zarówno prowadzić operacje zwalczania floty przeciwnika, chronić własne lub sojusznicze okręty i statki handlowe, jak i zapewniać panowanie w powietrzu i wykonywać uderzenia na cele lądowe. W czasach powojennych marynarka USA nie miała okazji do konfrontacji z żadnym przeciwnikiem zdolnym wydać jej bitwę morską lub powietrzną, tak więc rola lotniskowców ogranicza się raczej do zapewniania ruchomej bazy lotniczej, którą można przesunąć w dowolne miejsce globu.

Ze względu na swoje rozmiary okręty te są w stanie przyjąć dużą liczbę samolotów różnych typów, co zapewnia im wszechstronność. Skład skrzydła bojowego jest dostosowywany do misji. Standardowa obsada wielozadaniowa jest mieszanką F/A-18 Hornetów, F/A-18 Super Hornetów, EA-6 Prowlerów, E-2 Hawkeye’ów i SH-60 Seahawków i liczy około 60 maszyn. Może jednak być zastąpiona bardziej wyspecjalizowaną grupą samolotów lub śmigłowców, a liczba maszyn może być zwiększana w zależności od okrętu do około 85–130 sztuk.

Kojarzone z lotniskowcami samoloty, takie jak A-6 Intrudery, F-14 Tomcaty czy S-3 Vikingi, już wycofano ze służby liniowej.

Dane[edytuj | edytuj kod]

Występują znaczne różnice pomiędzy poszczególnymi okrętami, zwłaszcza w wyposażeniu elektronicznym. CVN-71 i następne czasami opisywane są jako „typ Theodore Roosevelt”.

  • Wyporność pełna: 72 700 ton dla pierwszych czterech jednostek; 81 600 ton standardowa wyporność – maksymalna wyporność bojowa do 102 000 ton (CVN-71 i późniejsze)
  • Długość: 317,0 m na linii wodnej
  • Długość: 332,8 m całkowita
  • Szerokość: 40,8 m na linii wodnej
  • Szerokość: 76,8 m całkowita (od CVN-71: 78,4 m)
  • Zanurzenie: 11,3 m
  • Szybkość: 30+ węzłów (prawdopodobnie więcej, ale dane nt. napędu atomowego nie są udostępniane oficjalnie)
  • Napęd: 2 reaktory nuklearne A4W/A1G (ich żywotność obliczono teoretycznie na 13 lat)
  • Zasięg: nieograniczony (teoretycznie 5 000 000+ mil morskich w ciągu 20 lat)
  • Windy: 4
  • Katapulty: 4 parowe typu C13-1
  • Załoga: 3300 marynarzy i 3000 obsługi lotniczej (maksymalnie 6300 osób)
  • Uzbrojenie: rakiety Sea Sparrow, działka Phalanx i wyrzutnie RAM, zależnie od okrętu.
  • Systemy elektroniczne: patrz poszczególne okręty
  • Lotnictwo: 85+ (maksymalnie 130)

Okręty typu Nimitz[edytuj | edytuj kod]

Oznaczenie Nazwa Zdjęcie Odznaka Wodowanie Wejście do służby Port macierzysty Źródło
podtyp Nimitz
CVN-68 Nimitz 13 maja 1972 3 maja 1975 Naval Base Kitsap,
Bremerton
[1]
CVN-69 Dwight D. Eisenhower 11 października 1975 18 października 1977 Naval Station Norfolk,
Norfolk
[2]
CVN-70 Carl Vinson 15 marca 1980 13 marca 1982 Naval Air Station North Island,
San Diego
[3]
podtyp Theodore Roosevelt
CVN-71 Theodore Roosevelt 27 października 1984 25 października 1986 Naval Air Station North Island,
San Diego
[4]
CVN-72 Abraham Lincoln 13 lutego 1988 11 listopada 1989 Naval Station Norfolk,
Norfolk
[5]
CVN-73 George Washington 21 lipca 1990 4 lipca 1992 Naval Station Norfolk,
Norfolk
[6]
CVN-74 John C. Stennis 11 listopada 1993 9 grudnia 1995 Naval Base Kitsap,
Bremerton
[7]
CVN-75 Harry S. Truman 7 września 1996 25 lipca 1998 Naval Station Norfolk,
Norfolk
[8]
podtyp Ronald Reagan
CVN-76 Ronald Reagan 4 marca 2001 12 lipca 2003 United States Fleet Activities Yokosuka,
Yokosuka
[9]
CVN-77 George H.W. Bush 9 października 2006 10 stycznia 2009 Naval Station Norfolk,
Norfolk
[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. USS NIMITZ (CVN 68). nvr.navy.mil. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-20)]. (ang.).
  2. USS DWIGHT D. EISENHOWER (CVN 69). nvr.navy.mil. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-14)]. (ang.).
  3. USS CARL VINSON (CVN 70). nvr.navy.mil. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-17)]. (ang.).
  4. USS THEODORE ROOSEVELT (CVN 71). nvr.navy.mil. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-01)]. (ang.).
  5. USS ABRAHAM LINCOLN (CVN 72). nvr.navy.mil. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)]. (ang.).
  6. USS GEORGE WASHINGTON (CVN 73). nvr.navy.mil. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-27)]. (ang.).
  7. USS JOHN C. STENNIS (CVN 74). nvr.navy.mil. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-03)]. (ang.).
  8. USS HARRY S. TRUMAN (CVN 75). nvr.navy.mil. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-23)]. (ang.).
  9. USS RONALD REAGAN (CVN 76). nvr.navy.mil. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-17)]. (ang.).
  10. USS GEORGE H. W. BUSH (CVN 77). nvr.navy.mil. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-17)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Norman Friedman: U.S. Aircraft Carriers: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute, 1983. ISBN 0-87021-739-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]