Louis Philippe de Ségur

Louis Philippe, hrabia de Ségur (ur. 10 grudnia 1753, zm. 27 sierpnia 1830) był francuskim dyplomatą.

Pochodził z rodziny o tradycjach patriotycznych. Ojciec Philippe-Henri de Ségur, był marszałkiem Francji, brat Joseph-Alexandre de Ségur - marszałkiem polnym i pisarzem, a syn Philippe Paul de Ségur - został generałem brygady i historykiem. 30 kwietnia 1777 ożenił się z Antoinette Élisabeth d'Aguesseau, z którą doczekał się 3 synów i ćórki:

Octave-Henri Gabriel, hrabia Ségur (1779-1818), żołnierz
Philippe-Paul, hrabia Ségur (1780-1873), generał i historyk
Olivier-Alexandre de Ségur (1790-1791)
Laure Antoinette de Ségur (1778-1812), żona Louisa Auguste'a Vallet de La Touche, barona Villeneuve, markiza BlancÄ

W 1783 podążył wraz z generałem de Rochambeau do USA by wspomóc kolonistów w wojnie z Brytyjczykami. Uzyskał tam stopień pułkownika. W latach 1785-1789 był posłem francuskim w Petersburgu. Zdobył zaufanie cesarzowej Katarzyny II, zaprzyjaźnił się z władczynią, a jako człowiek o uzdolnieniach literackich, napisał kilka komedii, które wystawił teatr cesarzowej. Był rzecznikiem polityki zbliżenia do Rosji. W styczniu 1787 zawarł bardzo korzystny traktat handlowy z Rosją. Do Francji powrócił w 1789.

Jako sympatyk rewolucji, pozostał w służbach dyplomatycznych i w roku 1791 został wysłany w misję do Berlina, gdzie przyjęto go chłodno i wrogo. Po pojedynku, który tam stoczył, musiał opuścić stolicę Prus. Do 1801 roku był na politycznej emeryturze. W roku 1801 Napoleon Bonaparte zaangażował go do prac legislatywy. Był posłem do 1803 roku.

W roku 1813 został senatorem. W 1814 Ségur zagłosował za zesłaniem Napoleona na Elbę i wszedł do Izby Parów, jednak poparł Napoleona w czasie jego Stu Dni, za co został pozbawiony stanowisk, gdy wojska Napoleona zostały rozgromione w 1815 roku. Za Napoleona został hrabią i senatorem, za Restauracji Burbonów parem.

Niektóre dzieła Ségura[edytuj | edytuj kod]

Histoire des principaux évènements du règne de Fréderic-Guillaume II (1800)
Pensées politiques (Paris, 1795)
Histoire de France (kilka tomów 1824-1834)
Histoire des juifs (1827)
Mémoires (3 vols., 1824)
Contes (1809)
Jego Œuvres complètes ("Dzieła zebrane") opublikowano w 1824 roku w 34 tomach.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zbigniew Anusik, Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787-1792, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego Łódź 2000, s. 164, 169, 187, 195, 197, 202, 262, 270, 277, 309, 323, 415, 443-446, 458, 463-465, 506, 543.
A Cornereau, "La Mission du comte de Ségur dans la xviii' division militaire," in the Mémoires de la Société bourguignonne de géographie et d'histoire (vol. 17, 1901)
Thomas Balch, Les Français en Amérique pendant la guerre de l'Indépendance des Etats-Unis 1777-1783, 1872.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Louis Philippe de Ségur – dzieła w bibliotece Polona