Lubrze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lubrze
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

średzki

Gmina

Krzykosy

Liczba ludności (2006)

90

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

63-024[2]

Tablice rejestracyjne

PSR

SIMC

0586856

Położenie na mapie gminy Krzykosy
Mapa konturowa gminy Krzykosy, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Lubrze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Lubrze”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Lubrze”
Położenie na mapie powiatu średzkiego
Mapa konturowa powiatu średzkiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Lubrze”
Ziemia52°05′46″N 17°23′23″E/52,096111 17,389722[1]

Lubrzewieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Krzykosy.

Wieś duchowna Lubrza, własność kapituły katedralnej gnieźnieńskiej, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie pyzdrskim województwa kaliskiego[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś wzmiankowana w 1357, a nazwa pochodzi od nazwiska Lubrza. Własność kapituły gnieźnieńskiej. W czasie potopu szwedzkiego miejsce bitwy pod Lubrzem, gdzie w bitwie pomiędzy Szwedami a szlachtą i chłopami polskimi ginie szwedzki generał Jan Wejhard Wrzesowicz. W XIX wieku własność generała napoleońskiego Amilkara Kosińskiego z Koszut. W 1945 rozegrała się tu bitwa o most pomiędzy własowcami a żołnierzami Armii Czerwonej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 70494
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 692 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 246.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]