Luca Lanotte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luca Lanotte
Ilustracja
Anna Cappellini i Luca Lanotte na podium mistrzostw Europy 2016
Reprezentacja

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1985
Mediolan

Wzrost

178 cm

Konkurencja

Pary taneczne

Partner sportowy

Anna Cappellini
Camilla Pistorello
Camilla Spelta
Arianna Jovino

Trener

Paola Mezzadri, Marina Zujewa, Valter Rizzo
Poprzednio:
Igor Szpilband, Nikołaj Morozow, Muriel Zazoui, Romain Haguenauer, Roberto Pelizzola, Barbara Riboldi

Klub

Fiamme Azzurre

Rekordy życiowe ISU
Nota łączna

192,08
Mistrzostwa świata 2018

Taniec krótki

77,46
Mistrzostwa świata 2018

Taniec dowolny

114,62
Mistrzostwa świata 2018

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Mistrzostwa świata
złoto Saitama 2014 pary taneczne
Mistrzostwa Europy
złoto Budapeszt 2014 pary taneczne
srebro Ostrawa 2017 pary taneczne
srebro Bratysława 2016 pary taneczne
srebro Sztokholm 2015 pary taneczne
brąz Zagrzeb 2013 pary taneczne
Finał Grand Prix
brąz Barcelona 2015 pary taneczne
Zimowa uniwersjada
złoto Turyn 2007 pary taneczne
Finał Junior Grand Prix
brąz Helsinki 2004 pary taneczne
brąz Ostrawa 2005 pary taneczne

Luca Lanotte (ur. 30 lipca 1985 w Mediolanie) – włoski łyżwiarz figurowy, startujący w parach tanecznych z Anną Cappellini. Uczestnik igrzysk olimpijskich (2010, 2014, 2018), mistrz świata (2014), mistrz (2014) i trzykrotny wicemistrz Europy, medalista finału Grand Prix oraz 7-krotny mistrz Włoch.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego siostra Ada również była łyżwiarką figurową specjalizującą się w łyżwiarstwie synchronicznym. Luca i Anna Cappellini spotykali się ze sobą jako nastolatkowie, jednak zerwali miłosną relację po rozpoczęciu wspólnych treningów łyżwiarskich dla dobra wspólnej kariery[1] Narzeczoną Lanotte jest Eva Bentley, była brytyjsko-francuską łyżwiarka występującą w parach tanecznych. W październiku 2016 roku na świat przyszedł ich syn Giacomo.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Zaczął jeździć w wieku 7 lat, a na taniec namówiła do starsza siostra, gdy miał lat 10.

Kariera juniorska[edytuj | edytuj kod]

Zanim jego partnerką została Anna, jeździł z Adrianą Jovino, Camillą Spelta oraz Camillą Pistorello, z którą zajął 9 miejsce na mistrzostwach świata juniorów

W maju 2005 włoska federacja łyżwiarska zdecydowała się połączyć go w parę z Anną Cappellini. Ich pierwszy wspólny sezon był zarazem ostatnim w karierze juniorskiej. Zdobyli wtedy mistrzostwo Włoch juniorów, srebrne medale na juniorskich Grand Prix w Bułgarii i na Słowacji oraz brąz w finale Grand Prix juniorów.

Kariera seniorska[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2006/07, pierwszym seniorskim, zajęli 8 miejsce na mistrzostwach Europy. Na Zimowej Uniwersjadzie w Turynie zdobyli złoty medal. Przed mistrzostwami świata Anna doznała kontuzji ramienia, jednak zdołali zająć 13. miejsce.

Kolejny sezon przyniósł pierwszy medal w cyklu Grand Prix - srebro na turnieju Skate Canada. Zakończyli mistrzostwa Europy na 7 pozycji, a świata na 10.

W sezonie 2008/2009 nie udało im się stanąć na podium zawodów Grand Prix, ale na mistrzostwach europy zajęli 5. miejsce, a na mistrzostwach świata ponownie byli 10. Po sezonie zdecydowali się wyjechać do Francji by trenować z Muriel Boucher-Zazoui i Romainem Haguenauerem.

W sezonie olimpijskim ponownie zajęli drugie miejsce na Skate Canada i Cup of Russia, co dało im kwalifikację do Finału Grand Prix, na którym zajęli 5 lokatę. Swoje pierwsze igrzyska olimpijskie w Salt Lake City zakończyli na 12 miejscu.

Sezon 2010/2011 zaczęli od drugiego miejsca w Nebelhorn Trophy oraz 5. pozycji w NHK Trophy. Po nieudanym początku postanowili powrócić do Włoch, do trenerki Paoli Mezzadri[2]. Zrezygnowali z udziału z Skate Canada by ułożyć nowy program dowolny. Nie wystąpili również na mistrzostwach Włoch i Europy z powodu kontuzji Lucy Lanotte. Na mistrzostwach świata zajęli 8. pozycję.

Pierwszym startem w sezonie 2011/2012 były zawody Skate Canada, na których zajęli 3 miejsce. Na Trophee Bompard powtórzyli sukces z Kanady, poprawiając przy tym swój rekord w tańcu krótkim.

W sezonie 2012/13 Anna i Luca po srebrnych medalach z poszczególnych zawodów Grand Prix osiągnęli sukces na mistrzostwach europy 2013, gdzie zdobyli swój pierwszy, brązowy medal ustępując na podium rosyjskim duetom Bobrowa/Sołowjew oraz Ilinich/Katsalapow[3].

Mistrzostwa Europy 2014
Mistrzostwa Świata 2014

Sezon olimpijski 2013/14 był najlepszym w dotychczasowej karierze. Zdobyli drugie miejsca na zawodach NHK Trophy i Skate America, jednak w finale Grand Prix zajęli dopiero 6. miejsce. Na mistrzostwach europy wygrali złoty medal z notą łączną 171.61 pkt.[4] Po zdobyciu trzeciego tytułu mistrzów Włoch, udali się na swoje drugie w karierze igrzyska olimpijskie. Na igrzyskach olimpijskich 2014 w Soczi zajęli 6. miejsce. Pod nieobecność medalistów olimpijskich Davis/White oraz Virtue/Moir na mistrzostwach świata, Anna i Luca jako mistrzowie europy byli wymieniani wśród kandydatów do medalu. W marcu 2014 r. Cappellini/Lanotte osiągnęli największy sukces, zdobywając tytuł mistrzów świata. Pokonali wtedy parę kanadyjską Weaver/Poje oraz francuską Pechalt/Bourzat[5].

W kolejnym sezonie po zdobyciu czwartego tytułu mistrzów Włoch, zdobyli srebrny medal na mistrzostwach europy 2015 w Sztokholmie. Złoto przegrali z francuską parą Papadakis/Cizeron, którzy rozpoczęli swoją dominację na arenie międzynarodowej. Na mistrzostwach świata zajęli 4. miejsce.

W sezonie 2015/16 wygrali dwa zawody: Lombardia Trophy oraz Cup of China, a następnie zdobyli piąty tytuł mistrzów Włoch. Ponownie zajęli 2. miejsce na mistrzostwach europy. Po raz pierwszy w karierze stanęli na podium finału Grand Prix w Barcelonie przegrywając z Kanadyjczykami Weaver/Poje oraz Amerykanami Chock/Bates. Na mistrzostwach świata drugi raz z rzędu uplasowali się tuż za podium.

W sezonie 2016/17 oprócz potwierdzenia swojej dominacji w krajowych zawodach mistrzowskim i przypieczętowaniem jej szóstym złotym medalem, wygrali zawody Bavarian Open oraz zawody z cyklu Grand Prix Nebelhorn. Szczególną uwagę sędziów zwrócił jej taniec dowolny podczas którego interpretowali melodie z filmów Charliego Chaplina[6]. Cappellini/Lanotte trzeci raz z rzędu zdobyli srebro na mistrzostwach europy oraz zajęli 6. miejsce na mistrzostwach świata.

W sezonie olimpijskim mieli trzecią szansę zaprezentowania się na igrzyskach. W sezonie wygrali zawody Grand Prix Ice Star, zajęli drugie miejsce w prestiżowym Skate America oraz trzecie miejsce na NHK Trophy. Awansowali do finału Grand Prix i zajęli w nim 6. miejsce. Po zdobyciu siódmego z rzedu tytułu mistrzów Włoch zajęli 4. miejsce na ME. Podczas igrzysk olimpijskich 2018 w Pjongczangu uplasowali się na 6. miejscu powtarzając tym samym lokatę sprzed czterech lat. Zostali zaproszeni do udziału w gali olimpijskiej na której zaprezentowali program inspirowany Charlim Chaplinem[7].

Programy[edytuj | edytuj kod]

Pokaz mistrzów na ZIO 2018
Mistrzostwa Europy 2018 – taniec krótki
Finał Grand Prix 2016
Sezon Taniec krótki Taniec dowolny Gala
2017–18
  • Cha Cha: Kaboom – Ursula 1000
  • Samba: Skip to the Bip – Club des Belugas
  • Samba: 1008 Samba
  • La Vita e Bella – Nicola Piovani

Charlie Chaplin medley:

  • The Kid
  • Modern Times
  • City Lights
2016–17
  • Blues: Cry For Me
  • Boogie Woogie: Choo Choo Boogie

Charlie Chaplin medley:

  • Limelight
  • City Lights: Overture

Charlie Chaplin medley:

  • The Kid
  • Modern Times
  • City Lights

2015–16 Fellini medley:
2014–15

2013–14
  • Quickstep: 42nd Street
  • Foxtrot: Lullaby of Broadway
  • Quickstep: 42nd Street

2012–13
  • Seven Brides for Seven Brothers – Saul Chaplin, Gene de Paul
    • Polka: Barn Dance
    • Waltz: Bless Your Beautiful Hide
    • Waltz: Wonderful, Wonderful Day
    • Polka: Barn Dance
      choreografia: Paola Mezzadri, Ludmiła Własowa
2011–12
2010–11
  • Waltz: Que Sera, Sera – Jay Livingston
  • Quickstep: Girls Girls Girls – Sailor

Taniec oryginalny
2009–10
  • Eres Todo En Mi
2008–09
2007–08
2006–07
  • Tango Oblivion
  • Violentango
2005–06
  • Historia de un Amour
  • Chupacapra
  • This is a Man's World – James Brown
  • Wring That Neck – Deep Purple

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Z Anną Cappellini[edytuj | edytuj kod]

Zawody 05–06 06–07 07–08 08–09 09–10 10–11 11–12 12–13 13–14 14–15 15–16 16–17 17–18
Międzynarodowe[8]
Igrzyska olimpijskie 12 6 6
Mistrzostwa świata 13 10 10 11 8 6 4 1 4 4 6 4
Mistrzostwa Europy 8 7 5 6 4 3 1 2 2 2 4
GP Finał Grand Prix 5 4 6 3 6
GP Cup of China 4 3 1
GP NHK Trophy 5 2 3 3
GP Rostelecom Cup 8 4 2 2
GP Skate America 2 2 2
GP Skate Canada International 2 3 2 4
GP Trophée Eric Bompard 5 4 3 2 WD
CS Nebelhorn Trophy 1
CS Minsk-Arena Ice Star 1
Lombardia Trophy 1
Nebelhorn Trophy 2
Finlandia Trophy 2
Bavarian Open 1
Mont Blanc Trophy 1
Uniwersjada 1
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[8]
Mistrzostwa świata juniorów 4
JGP Finał 3
JGP Bułgaria 2
JGP Słowacja 2
Krajowe[8]
Mistrzostwa Włoch 1 J 2 2 2 2 WD 1 1 1 1 1 1 1
Zawody drużynowe[8]
Igrzyska olimpijskie 4 T 4 T
World Team Trophy 6 T
4 P
Team Challenge Cup 2 T
3 P

Z Camillą Pistorello[edytuj | edytuj kod]

Zawody 04–05
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe
Mistrzostwa świata juniorów 9
JGP Niemcy 2
JGP Rumunia 5
Krajowe
Mistrzostwa Włoch 2 J

Z Camillą Speltą[edytuj | edytuj kod]

Zawody 00–01 01–02 02–03 03–04
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe
JGP Bułgaria 2
JGP Chorwacja 3
JGP Słowacja 10
JGP Szwecja 13
JGP Włochy 15 13
Krajowe
Mistrzostwa Włoch 4 J 4 J 3 J

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ice dancers' love connection brings them closer. Yahoo Sports, 2014-02-17. [dostęp 2018-04-19]. (ang.).
  2. Cappellini/Lanotte ritornano da Paola Mezzadri. Art On Ice, 2010-11-05. [dostęp 2018-03-23]. (wł.).
  3. Tatjana Flade: Bobrova and Soloviev capture European title in Zagreb. goldenskate.com, 2013-01-26. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
  4. Italians on Ice: Cappellini Lanotte bag Euro gold. 2014-01-27. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-24)]. (ang.).
  5. Klaus-Reinhold Kany: Cappellini, Lanotte win dance by razor-thin margin. icenetwork.com, 2014-03-29. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-02)]. (ang.).
  6. Klaus-Reinhold Kany: Cappellini, Lanotte charm judges with Chaplin free. icenetwork.com, 2016-09-23. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
  7. The best moments from the 2018 Winter Olympics figure skating exhibition gala. hellogiggles.com, 2018-02-25. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
  8. a b c d Competition Results – Anna CAPPELLINI / Luca LANOTTE. ISU. [dostęp 2018-08-19]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]