Lucia Bosé
| |
| Imię i nazwisko |
Lucia Borloni |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1931 |
| Data i miejsce śmierci |
23 marca 2020 |
| Zawód |
aktorka |
| Współmałżonek |
Luis Miguel Dominguín |
| Lata aktywności |
1950–2013 |
Lucia Bosé, właśc. Lucia Borloni[1] (ur. 28 stycznia 1931 w Mediolanie, zm. 23 marca 2020 w Segowii[2]) – włoska aktorka, najbardziej znana z filmów okresu włoskiego neorealizmu z początku lat 50. XX wieku.
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w Mediolanie we Włoszech. Jej rodzicami byli Francesca Bosè i Domenico Borloni[3][4]. Na życie zarabiała pracując najpierw w kancelarii adwokackiej, później jako ekspedientka w mediolańskiej cukierni Pasticceria Galli[5]. Jej życie uległo radykalnej zmianie, kiedy w 1947 została Miss Włoch, pokonując miss i wicemiss Rzymu: Giannę Marię Canale i Ginę Lollobrigidę, które zajęły odpowiednio drugie i trzecie miejsce, oraz Silvanę Mangano i Eleonorę Rossi Drago.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
W 1950 zadebiutowała na kinowym ekranie jako Lucia Silvestri w dramacie Giuseppe’a De Santisa Nie ma pokoju pod oliwkami (Non c’è pace tra gli ulivi) u boku Rafa Vallone’a i jako Paola Molon Fontana w dramacie Michelangela Antonioniego Kronika pewnej miłości (Cronaca di un amore) z Massimem Girottim. Antonioni obsadził ją jeszcze w roli Clary Manni w swym kolejnym dramacie Dama bez kamelii (La signora senza camelie, 1953) z Ginem Cervi. W hiszpańskim dramacie Juana Antonia Bardema Śmierć rowerzysty (Muerte de un ciclista, 1955) wystąpiła w roli Maríi José de Castro, a we francuskim dramacie Luisa Buñuela Jutrzenka (Cela s’appelle l’aurore, 1955) z udziałem Marcela Pérèsa zagrała główną rolę kobiecą jako Clara.
Świetnie rozwijającą się karierę aktorka przerwała w 1956, aby zająć się wychowaniem dzieci. W znaczących rolach powróciła pod koniec lat 60., pojawiając się u Federico Felliniego w filmie Satyricon (1969) i u braci Tavianich w Pod znakiem skorpiona (1969).
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W 1955 poślubiła hiszpańskiego matadora Luisa Miguela Dominguína. Ich małżeństwo trwało do 1967 i zakończyło się rozwodem. Mieli troje dzieci: syna Miguela Luchino Gonzáleza (ur. 1956)[6] oraz dwie córki Lucię (ur. 1957) i Paolę (ur. 1960).
Zmarła w wieku 89 lat w szpitalu w Segowii wskutek ostrego zapalenia płuc, które zostało wywołane zakażeniem koronawirusem SARS-CoV-2 podczas pandemii koronawirusa w Hiszpanii w 2020[7].
Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Nie ma pokoju pod oliwkami (Non c'è pace tra gli ulivi) jako Lucia Silvestri[8]
- Kronika pewnej miłości (Cronaca di un amore) jako Paola Molon Fontana
- È l'amor che mi rovina jako Clara Montesi
- Paryż jest zawsze Paryżem (Parigi è sempre Parigi) jako Mimi de Angelis
- Dziewczęta z placu Hiszpańskiego (Le ragazze di Piazza di Spagna) jako Marisa Benvenuti
- Rzym, godzina 11 (Roma, ore 11) jako Simona
- Le due verità
- Dama bez kamelii (La signora senza camelie) jako Clara Manni
- Era lei che lo voleva! jako Nausicaa Invernaghi
- Tradita jako Elisabeth Tatabor
- Questa è la vita jako Angela Reis
- Accadde al commissariato jako Stefania Rocca, żona Luigi Rocca
- Śmierć rowerzysty (Muerte de un ciclista) jako María José de Castro
- Opuszczeni (Gli sbandati) jako Lucia
- Le village magique jako Thérèse Miceli
- Symfonia miłości (Sinfonia d'amore) jako Teresa Grob
- Jutrzenka (Cela s'appelle l'aurore) jako Clara
- 1960: Testament Orfeusza (Le testament d'Orphée) jako przyjaciółka Orfeusza
- 1966: Por los caminos de España (czarno-biały serial hiszpańskiej TV)
- 1968
- No somos de piedra jako Monja
- Nocturno 29
- Pod znakiem skorpiona (Sotto il segno dello scorpione) jako Glaia
- Satyricon jako La matrona
- Del amor y otras soledades jako María
- The Picasso Summer (amerykański dramat filmowy)
- Jutrzenka (Un invierno en Mallorca) jako George Sand
- Metello jako Viola
- Ciao Gulliver jako Evelyne
- Qualcosa striscia nel buio jako Sylvia Forrest
- La controfigura jako Nora Tosatti
- Gość (L'ospite) jako Anna
- La casa de las palomas jako Alexandra/matka
- Arcana jako Mamma
- Nathalie Granger jako Isabelle
- La colonna infame jako Chiara Mora, żona Giacomo
- Ceremonia sangrienta jako Erzebeth Bathory
- Gli eroi
- Manchas de sangre en un coche nuevo jako Eva
- Złota msza (La messe dorée) jako Hélène
- Po antycznych schodach (Per le antiche scale) jako Francesca
- Światło (Lumière) jako Laura
- Los viajes escolares jako Avelina
- 1977: Violanta jako Donna Violanta
- 1981: Mon enfant, ma mère (francuski film TV) jako matka
- 1987: Kronika zapowiedzianej śmierci (Cronaca di una morte annunciata) jako Placida Linero
- 1988: Brumal jako matka Adriany
- 1989: Dziecko Księżyca (El niño de la luna) jako dyrektorka
- 1990
- Skąpiec (L'avaro) jako Elvira
- Volevo i pantaloni jako Grazia
- 1992: Il coraggio di Anna (włoski film TV)
- 1999: Noc w haremie (Harem Suare) jako stara Safiye
- 2007: Wicekrólowie (I Viceré) jako Ferdinanda
- 2013: One More Time jako Lucia
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Personalidade: Lucía Bosé (Itália). InterFilmes.com. [dostęp 2020-03-25]. (port.).
- ↑ Muere Lucía Bosé a los 89 años a causa de coronavirus. Vanitatis - El Confidencial. [dostęp 2020-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-23)]. (hiszp.).
- ↑ Coronavirus, morta l'attrice Lucia Bosè. ilgiorno.it. [dostęp 2020-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-23)]. (wł.).
- ↑ Domenico Borloni. MyHeritage. [dostęp 2020-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-23)]. (wł.).
- ↑ Lucia Bosé nie żyje. Włoska gwiazda wśród ofiar koronawirusa. Onet.pl. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-23)]. (pol.).
- ↑ Miguel Bosé w bazie Notable Names Database (ang.)
- ↑ È morta Lucia Bosé. Aveva contratto il coronavirus. HuffPost, 2020-03-23. [dostęp 2020-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-24)]. (wł.).
- ↑ Lucia Bosè [online], IMDb [dostęp 2020-03-28].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Lucia Bosé w bazie IMDb (ang.)
- Lucia Bosé w bazie Filmweb