Ludmyła Denisowa
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 lipca 1960 |
|---|---|
| Minister polityki socjalnej Ukrainy | |
| Okres |
od 27 lutego 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister pracy i polityki socjalnej Ukrainy | |
| Okres |
od 18 grudnia 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Ludmyła Łeontijiwna Denisowa, ukr. Людмила Леонтіївна Денісова (ur. 6 lipca 1960 w Archangielsku) – ukraińska polityk i prawniczka, deputowana, minister pracy i polityki socjalnej (2007–2010) oraz minister polityki socjalnej Ukrainy (2014), rzecznik praw obywatelskich (2018–2022).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pracowała zawodowo od 1979 w Archangielsku. W 1989 ukończyła studia z zakresu prawoznawstwa w Leningradzie.
W latach 1998–2001 pełniła funkcję ministra finansów Autonomicznej Republiki Krymu, wcześniej była zatrudniona w administracji tego regionu. Potem zajmowała się działalnością w biznesie.
W 2006 z listy Bloku Julii Tymoszenko uzyskała mandat deputowanej do Rady Najwyższej V kadencji, w trakcie której zasiadała w parlamentarnym komitecie polityki socjalnej i pracy. W przedterminowych wyborach w 2007. ponownie została wybrana na posłankę z listy Bloku Julii Tymoszenko.
W drugim rządzie Julii Tymoszenko w grudniu 2007 objęła stanowisko ministra pracy i polityki socjalnej. Funkcję tę pełniła do marca 2010. W 2012 ponownie uzyskała mandat poselski z ramienia Batkiwszczyny[1]. W 2014 weszła w skład rządu Arsenija Jaceniuka jako minister polityki społecznej[2], zajmując to stanowisko od lutego do grudnia. W tym samym roku kolejny raz wybrana do parlamentu (z ramienia Frontu Ludowego)[3].
W 2018 została wybrana na rzecznika praw obywatelskich[4]. 31 maja 2022 Rada Najwyższa przegłosowała odwołanie jej z tego stanowiska. Zarzucano jej m.in. „zbyt drastyczne” wypowiedzi dotyczące przestępstw seksualnych, o które żołnierze rosyjscy byli przez nią oskarżani w trakcie inwazji Rosji na Ukrainę w 2022[5][6].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczona Orderem „Za zasługi” III klasy (2022)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2012. [dostęp 2022-05-31]. (ukr.).
- ↑ Рада обрала новий уряд. pravda.com.ua, 27 lutego 2014. [dostęp 2022-05-31]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2022-05-31]. (ukr.).
- ↑ Рада призначила омбудсменом Денісову. ukrinform.ua, 15 marca 2018. (ukr.).
- ↑ Рада звільнила Денісову з посади омбудсмена. radiosvoboda.org, 31 maja 2022. [dostęp 2022-05-31]. (ukr.).
- ↑ Ludmyła Denisowa odwołana ze stanowiska za „zbyt drastyczne” opisywanie zbrodni Rosji. gazetaprawna.pl, 31 maja 2022. [dostęp 2022-06-01].
- ↑ Указ Президента України № 14/2019 «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Соборності України». president.gov.ua, 28 lutego 2021. [dostęp 2023-03-18]. (ukr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie da-ta.com.ua. [dostęp 2022-05-31]. (ukr.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsze nominacje |
