Ludovico de S. Martino di Venezia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ludovico Donato)
Ludovico de S. Martino di Venezia
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

ok. 1305
Wenecja

Data i miejsce śmierci

grudzień 1386
Genua

Generał franciszkanów
Okres sprawowania

1379–1383

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

franciszkanie

Kreacja kardynalska

21 września 1381
Urban VI

Kościół tytularny

S. Marci

Ludovico de S. Martino di Venezia (ur. ok. 1305 w Wenecji, zm. prawdopodobnie w grudniu 1386 w Genui) – włoski franciszkanin, teolog, generał zakonu w latach 1379–1383, kardynał. Na skutek pomylenia z XV-wiecznym biskupem Bergamo często przypisywane jest mu nazwisko Donati.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z parafii św. Marcina w Wenecji. Do zakonu franciszkańskiego wstąpił w Klasztorze Santa Maria dei Frari w Wenecji. Należał do Prowincji Weneckiej Zakonu Braci Mniejszych. Nieznana jest data jego święceń kapłańskich. Podczas kapituły generalnej w Strasburgu w 1361 tytułowany jest głównym lektorem studium w Pizie. Z promocji papieskiej był kolejno magistrem teologii (od 15 marca 1363), inkwizytorem w Wenecji, prokuratorem generalnym swojego zakonu. Został wybrany generałem zakonu podczas kapituły w Ostrzyhomiu w 1379. Papież Urban VI wyniósł go do godności kardynalskiej podczas konsystorza w dniu 21 września 1381. Był pierwszym kardynałem weneckim. W marcu 1382 został wysłany jako legat papieski do Neapolu. Wraz z kardynałami Bartolomeo Mezzavaca i Niccolò Caracciolo miał wpłynąć na Karola III z Durazzo, by ten nadał tytuł księcia papieskiemu bratankowi. Misja skończyła się fiaskiem. W styczniu 1385 kard. Ludovico został uwięziony w Nocera Umbra wraz z kardynałami Gentile di Sangro, Adam Easton, Bartolomeo de Coturno OFM i Marino Giudice. Purpuraci ci zostali oskarżeni o spisek i torturowani. Ludovico został ścięty, jak podają liczne źródła, w grudniu 1386. Ciało pochowano w kościele franciszkanów w Genui[1].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

Tylko niewielka część twórczości kard. Ludovico została opublikowana. Większość znajduje się w manuskryptach[2]:

  • Conciones et Orationes
  • Litterae
  • Liber Exhortationum ad Fratres
  • Sermones de Tempore
  • Commentarius in Septem Psalmos Poenitentiales

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ludovico Donato Donà OFM. cgi.fiu.edu. [dostęp 2011-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)]. (ang.).; Ludovico da Venezia (DBI)
  2. Ludovicus de Venetiis. users.bart.nl. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).