Ludwik Szaciński
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1844 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód |
fotograf |
| Współmałżonek |
Hulda Hansen |
Ludwik Szaciński de Rawicz (ur. 16 kwietnia 1844 roku w Suwałkach, zginął 8 lipca 1894 roku na wyspie Ormøya w Norwegii) – polski fotograf, powstaniec styczniowy, emigrant. Jeden z pierwszych profesjonalnych fotografów w Norwegii[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Suwałkach jako czwarte z dziesięciorga dzieci Feliksa i Józefy z domu Frydrych. Rodzina Szacińskich przybyła do Suwałk z miejscowości Wierzbołów na Litwie. Ludwik został wysłany do Szkoły Kadetów w Warszawie, w której przebywał do wybuchu powstania styczniowego. Brał udział w walkach. Za zasługi uzyskał stopień porucznika kawalerii. Podczas ucieczki z rosyjskiego więzienia został ranny w nogę. Zbiegł za granicę. Przez rok wędrował po Europie[2], prawdopodobnie odwiedził Wiedeń, Paryż i Szwajcarię. Wraz z młodszym bratem Kazimierzem i przyjaciółmi – Władysławem Strutyńskim i Michałem Wielgoławskim – dotarł do Christianii w Norwegii.
Dzięki talentowi i umiejętności nawiązywania kontaktów towarzyskich stosunkowo szybko stał się najbardziej poszukiwanym fotografem w mieście. 9 września 1871 roku ożenił się z córką rybaka, Huldą Hansen. Miał syna Stanniego.
Ludwikowi Szacińskiemu przypisuje się powołanie Norweskiego Towarzystwa Fotograficznego[3] oraz Związku Zawodowego Fotografów, których był przewodniczącym. W 1882 roku otrzymał norweskie obywatelstwo. W 1888 roku otrzymał stanowisko Królewskiego Fotografa[4]. W jego atelier, przy ulicy Karl Johansgata 4, fotografowali się m.in. rodzina królewska[5], szwedzka arystokracja, artyści. Szaciński współpracował także z policją. Robił portrety zatrzymanych prostytutek[6].
Za swoje prace zdobył nagrody m.in. w Paryżu, Wiedniu, Dreźnie, Filadelfii, Christianii. Był miłośnikiem polowań i łowienia ryb. Należał do norweskiego Towarzystwa Łowieckiego[1].
8 lipca 1894 roku popełnił samobójstwo[1] w domku myśliwskim na wyspie Ormøya[6]. Pochowano go z honorami. Po śmierci męża Hulda Hansen dalej prowadziła jego atelier. Firma działała do 1914 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ludwik Szaciński. [w:] Polscy Emigranci w Norwegii w Norwegii w XIX-XX wieku [on-line]. Opplandsarkivet avd. Maihaugen. [dostęp 2014-12-15]. (ang.).
- ↑ Monika Sokół-Rudowska Opplandsarkivet avd. Maihaugen: Polsko-norweska wystawa poświęcona Ludwikowi Szacińskiemu. [w:] MojaNorwegia : Portal Polaków w Norwegii [on-line]. www.mojanorwegia.pl, 2010-08-27. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ Elżbieta Later Chodyłowa: Polacy w Norwegii. www.norwegofil.pl, 2002-01-23. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ Wystawa zdjęć królewskiego fotografa. Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ Marysia Duszyńska: W starym obiektywie. [w:] MojaNorwegia : Portal Polaków w Norwegii [on-line]. www.mojanorwegia.pl, 2014-08-15. [dostęp 2014-12-15]. (pol.).
- ↑ a b Sylwia Skorstad: Polak, który fotografował króla i prostytutki. [w:] WP Wiadomości [on-line]. wiadomosci.wp.pl, 2011-06-13. [dostęp 2014-12-15]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- M. Sokół-Rudowska Ludwik Szaciński – powstaniec i fotograf w: Polacy w Norwegii (XIX-XXI w.) wybór materiałów źródłowych, Archiwum Państwowe w Krakowie, Kraków 2010.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Fotografie Ludwika Szacińskiego w bibliotece Polona