Ludwik de Bourbon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ludwik de Burbon)
Ludwik de Bourbon
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Burbonii
Okres

od 1327
do 29 stycznia 1342

Dane biograficzne
Dynastia

Burbonowie

Data urodzenia

1279

Data śmierci

29 stycznia 1342

Ojciec

Robert z Clermont

Matka

Beatrycze Burgundzka

Żona

Maria d'Avesnes

Dzieci

Piotr I,
Joanna,
Małgorzata,
Maria,
Filipa,
Jakub,
Jakub I,
Beatrycze

Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik de Bourbon (fr. Louis I de Bourbon), zwany także Kulawym (fr. le Boiteux) (1279 - 29 stycznia 1342) - książę Burbonii, hrabia Clermont i La Marche, najstarszy syn Roberta z Clermont i Beatrycze Burgundzkiej, dziedziczki Burbonii.

Był marnym dowódcą, walczył w bitwie pod Courtrai (1302) i bitwie pod Mons-en-Pévèle (1304). Jako jeden z pierwszych feudałów rzucił się do ucieczki pod Courtrai, co przesądziło o klęsce francuskiego rycerstwa. Był blisko związany z dworem ostatnich Kapetyngów, w 1312 został mianowany wielkim pokojowcem Francji, a w 1327 parem Francji. W 1327 król Karol IV zmusił go do oddania koronie hrabstwa Clermont w zamian za hrabstwo La Marche i podniesienie rodziny Bourbon do rangi książąt. W 1331 Clermont i tak wróciło do rąk Ludwika.

Ludwik był protoplastą dynastii Burbonów. Prawdopodobnie cierpiał na zaburzenia psychiczne, często przechodził załamania nerwowe. Chorobę odziedziczył po nim jego najstarszy syn i jego dzieci np. Joanna de Bourbon, przyszła królowa Francji, matka króla Karola VI Szalonego.

Małżeństwo i potomkowie[edytuj | edytuj kod]

W 1310 roku ożenił się z Marie d'Avesnes, córką hrabiego Holandii - Jana II z Avesnes i Filipiny Luksemburskiej. Doczekali się ośmiorga dzieci:

Książęta Burbonii
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_de_Bourbon&oldid=72271575”