Lynx Scout Car

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lynx Scout Car
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Kanada

Producent

Ford Canada

Typ pojazdu

opancerzony samochód rozpoznawczy

Trakcja

kołowa (napęd 4×4)

Załoga

2

Historia
Prototypy

1941

Produkcja

1942-1945

Egzemplarze

3255

Dane techniczne
Silnik

benzynowy silnik V8 Forda o mocy 95 KM

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

109 l

Pancerz

przód: 30 mm
boki: 12 mm
tył: 12 mm
dach: 6 mm

Długość

365,7 cm

Szerokość

185,4 cm

Wysokość

177,7 cm

Rozstaw osi

205,7 cm

Prześwit

20,3 cm

Masa

4250 kg

Osiągi
Prędkość

80 km/h

Zasięg pojazdu

350 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

46 cm

Dane operacyjne
Uzbrojenie
karabin maszynowy Bren kalibru 7,7 mm
Użytkownicy
Kanada

Lynx Scout Car – opancerzony samochód rozpoznawczy produkcji kanadyjskiej, używany podczas II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Samochód rozpoznawczy Lynx został zaprojektowany w 1941 roku, a jego konstrukcja była oparta na brytyjskim samochodzie rozpoznawczym Daimler Dingo. Produkcja rozpoczęła się w roku 1942 i trwała do 1945. Łącznie w zakładach Ford Canada w Windsor wyprodukowano 3255 egzemplarzy wozów bojowych Lynx. Kadłuby pojazdów produkowane były przez przedsiębiorstwo International Harvester, w Hamilton.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Lynx SC
Przód pojazdu Lynx
Przód oraz bok pojazdu Lynx
Bok Lynxa, widoczne umieszczenie drzwi kierowcy
Tył samochodu rozpoznawczego

Konstrukcja samochodu pancernego Lynx była bardzo zbliżona do pojazdu Daimler Dingo. Pancerz miał grubość od 12 do 30 mm, co było wystarczającym zabezpieczeniem przed ciężkim ostrzałem z broni ręcznej, a bezpieczeństwo pojazdu było oparte na jego niskiej sylwetce i szybkości. Opony miały rozmiar 9.00 x 16, co było standardem w tego typu konstrukcjach. We wnętrzu pojazdu zastosowano unikatowy system siedzenia kierowcy, które ustawione jest pod kątem względem toru jazdy. Deskę rozdzielczą umieszczono po prawej strony od kierownicy, a nad nogami pasażera gotowe do natychmiastowego użycia było 8 magazynków do karabinu maszynowego Bren, które umieszczono na specjalnej półce. Pojazd wyposażony był w radiostację No. 19 umieszczoną za siedzeniem kierowcy. Konstrukcja nie zapewniała załodze wygody, biorąc pod uwagę układ wnętrza pojazdu.

Warianty[edytuj | edytuj kod]

Ford I, Scout Car Mk III, Lynx 1 (SC-1)[edytuj | edytuj kod]

Wczesne modele cierpiały na częste przegrzewanie się silnika, który umieszczony był z tyłu pojazdu. Kolejnym mankamentem były liczne uszkodzenia tylnej osi, która narażona była na liczne dysfunkcje, ze względu na jazdę tylko na tylnych kołach, poprzez niedociążony przód pojazdu. Późniejsze modele po numerze seryjnym 336 wyzbyły się tych mankamentów poprzez dokonanie zmian we wlotach powietrza oraz umieszczenie na przedzie pojazdu kanałów, do których wsypywany był piasek.

Ford 2, Scout Car Lynx 2 (SC-2/C29SR)[edytuj | edytuj kod]

Składany dach pancerny został zastąpiony przez brezentowe płótno, analogicznie jak w przypadku Daimler Dingo. Zwiększono też ciężar osi oraz sprężyn, co bezpośrednio wpłynęło na zwiększenie wytrzymałości podwozia; zmniejszyło się także przełożenie układu kierowniczego względem wersji Lynx 1. Kanały na piasek zostały przeniesione na tył pojazdu.

Działo samobieżne na podwoziu Lynx[edytuj | edytuj kod]

Istniała także wersja, którą uzbrojono w armatę 2-funtową oraz osłonę, chroniącą obsługę działa. Podstawa działa nie była obrotowa, więc by namierzyć cel trzeba była manewrować całym pojazdem. Nieznana jest liczba wyprodukowanych pojazdów w tej wersji.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]