Młynicka Turnia
 Młynicka Turnia od południowego wschodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2329 m n.p.m. |
| Wybitność |
10 m |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′17,4″N 20°01′50,1″E/49,171500 20,030583
| |
Młynicka Turnia (niem. Mlinicatal Turm, słow. Mlynická veža, węg. Malompataki-torony[1], 2329 m[2]) – turnia znajdująca się w głównej grani odnogi Krywania w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Kolistej Turni na północnym wschodzie oddzielona jest Przełączką nad Wielkim Ogrodem (2315 m), a od Hrubego Wierchu na południowym zachodzie oddziela ją siodło Hrubej Przehyby (2319 m).
Nazwa Młynickiej Turni pochodzi od położonej poniżej niej Doliny Młynickiej[3]. Turnia ma dwa wierzchołki (nieco wyższy jest zachodni). Ku Hrubej Przehybie opada eksponowaną grańką, ku Przełączce nad Wielkim Ogrodem pionowym uskokiem. Do Doliny Młynickiej opada niemal pionową ścianą o wysokości około 30 m. Poniżej niej jest trawiasto-płytowy taras opadający na piargi Capiego Kotła. Ściana północna ma wysokość około 25 m i jest również bardzo stroma. Jest w niej północny filar opadający na piargi Wielkiego Ogrodu w Dolinie Hlińskiej[4].
Na wierzchołek Młynickiej Turni nie wiodą żadne znakowane szlaki turystyczne, jej wierzchołek jest dostępny jedynie dla taterników[4]. Witold Henryk Paryski pisał, że pierwsze wejścia na wierzchołek Młynickiej Turni miały zapewne miejsce już w połowie XIX wieku. Masyw Hrubego Wierchu i okoliczne wierzchołki były od dawna znane podhalańskim i spiskim myśliwym, był to popularny teren polowań[3]. Władysław Cywiński uważa, że obecność "koziarzy podhalańskich" na wierzchołku można między bajki włożyć[4].
Drogi wspinaczkowe[edytuj | edytuj kod]
- Z Hrubej Przehyby zachodnią granią; I lub II (wariant) w skali tatrzańskiej, czas przejścia 5 min
- Północnym filarem; III, 1 godz.[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky. Produkty leteckého laserového skenovania
- ↑ a b Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956
- ↑ a b c d Władysław Cywiński. Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.