M113
.jpg) M113 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
FMC |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
2 + 8 |
| Historia | |
| Produkcja |
1960-2007[1] |
| Egzemplarze |
ponad 80 000 szt. (wszystkie odmiany)[2] |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
dwusuwowy silnik wysokoprężny 6 -cylindrowy z wtryskiem bezpośrednim |
| Poj. zb. paliwa |
360 l |
| Długość |
5,05m |
| Szerokość |
2,69 m |
| Wysokość |
2,10 m |
| Prześwit |
0,41 m |
| Masa |
bojowa: 11,08t |
| Moc jedn. |
18,51 - 22,8 KM/t |
| Nacisk jedn. |
0,5 - 0,57 kg/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość |
ok. 65 km/h |
| Zasięg pojazdu |
480 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Rowy (szer.) |
1,4 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x wkm M2HB kalibru 12,7 mm | |
M113 – amerykański transporter opancerzony.
Projektowanie M113 rozpoczęto w 1956 roku w firmie FMC. Pierwsze seryjne egzemplarze powstały w 1960 roku. W celu obniżenia masy pojazdu pancerz M113 wykonano z płyt aluminiowych. Początkowo M113 była napędzany silnikiem gaźnikowym, ale od wersji M113A1 został on zastąpiony silnikiem Diesla.
Do momentu wprowadzenia do uzbrojenia bojowego wozu piechoty M2 Bradley M113 był podstawowym pojazdem amerykańskiej piechoty zmechanizowanej. Później jego rola zmniejszyła się, ale nadal pozostaje jednym z najbardziej rozpowszechnionych wozów pancernych.
Podwozie i kadłub M113 stały się podstawą do opracowania szeregu pojazdów o różnorodnym przeznaczeniu i uzbrojeniu.
Użycie
Od czerwca 2003 r. 35 transporterów rodziny M113, przekazanych przez Niemcy, jest używanych w Polsce - w 10. Brygadzie Kawalerii Pancernej (16 wozów ewakuacji medycznej M113G2 Krkw Gep, 13 M113 w wersji wozów dowodzenia i 6 wozów dowodzenia M577)[3].
Wersje
- M113A1 (1964) – zmodernizowana wersja wyposażona w silnik wysokoprężny.
- M113A2 (1979) – wersja ze zmodernizowanym zawieszeniem i układem chłodzenia silnika.
- M113A3 (1987) – wersja ze wzmocnionym opancerzeniem i silniejszym silnikiem.
- M113A2 Ultra – używane przez armię Singapuru wozy M113A1 zmodernizowane do standardu M113A2. posiadają wzmocniony pancerz i są uzbrojone w granatnik automatyczny 40AGL, wkm kalibru 12,7 mm albo armatę automatyczną kalibru 25 mm.
- M58 Wolf – pojazd do stawiania zasłon dymnych.
- M106 – samobieżny moździerz kalibru 107 mm.
- M113 Fire Support Vehicle (M113 FSV) – australijska wersja wyposażona w wieże samochodu pancernego Alvis Saladin.
- M113 Fitter – wóz pomocy technicznej.
- M113 Light Reconnaissance Vehicle (M113LRV) – opancerzony transporter rozpoznawczy uzbrojony w dwa karabiny maszynowe.
- M113 Medium Reconnaissance Vehicle (M113MRV) – australijska wersja wyposażona w wieżę czołgu lekkiego FV101 Scorpion.
- M113 Armored Medical Evacuation Vehicle (M113 AMEV) – opancerzona sanitarka.
- M125 – samobieżny moździerz kalibru 81 mm.
- M132 – samobieżny miotacz ognia.
- M163 VADS – samobieżne działo przeciwlotnicze.
- M474 – samobieżna wyrzutnia rakiety balistycznej Pershing 1.
- M548 – nieopancerzony pojazd transportowy.
- M577 – wóz dowodzenia.
- M667 – samobieżna wyrzutnia rakiety MGM-52 Lance.
- M727 – pojazd przeznaczony do transportu i załadunku na wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych MIM-23 Hawk.
- M730 – samobieżna wyrzutnia rakiet przeciwlotniczych MIM-72 Chaparral.
- M806 – wóz pomocy technicznej.
- M901 – rakietowy niszczyciel czołgów uzbrojony w rakiety BGM-71 TOW.
- M981 – rakietowy niszczyciel czołgów uzbrojony w rakiety BGM-71 TOW.
- M1015 – pojazd walki elektronicznej.
- M1059 Lynx – pojazd przeznaczony do stawiania zasłon dymnych.
- M1064 – samobieżny moździerz kalibru 120 mm.
- M1068 – wóz dowodzenia. Zmodernizowany M577.
- Zelda - transportery M-113, znajdujące się w uzbrojeniu Izraela.
Przypisy
- ↑ Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński. Transporter opancerzony M113. Cz. 1. „Poligon”. 01/2013, s. 73, 2013. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1895-3344. (pol.).
- ↑ Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński. Transporter opancerzony M113. Cz. 1. „Poligon”. 01/2013, s. 62, 2013. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1895-3344. (pol.).
- ↑ Radosław Szewczyk. M113 w Świętoszowie. „Raport-WTO”. 09/2003, s. 56, 2003. Warszawa: Agencja Lotnicza Altair Sp. z o.o.. ISSN 1429-270X. (pol.).
Bibliografia
- Igor Witkowski: Lekkie i średnie opancerzone wozy bojowe. WiS, 1993. ISBN 83-86028-02-5. (pol.).