MIP Smyk
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot doświadczalny |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1 października 1937 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x Silnik dwusuwowy Scott Flying Squirrel S-2 |
| Moc |
20 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,1 m |
| Wydłużenie |
9[1] |
| Długość |
5,7 m |
| Wysokość |
1,6 m |
| Powierzchnia nośna |
11,5 m² |
| Masa | |
| Własna |
187 kg |
| Użyteczna |
103 kg |
| Startowa |
290 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
160 km/h |
| Prędkość przelotowa |
140 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
3 m/s |
| Prędkość min. opadania |
1,2 m/s |
| Pułap |
5500 m |
| Zasięg |
420 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
MIP Smyk – polski motoszybowiec doświadczalny, został zaprojektowany w 1936 roku przez trzech studentów Sekcji Lotniczej Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej: Ludwika Moczarskiego, Jana Idźkowskiego i Jerzego Płoszajskiego (akronim MIP pochodzi od pierwszych liter nazwisk konstruktorów)[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Motoszybowiec był pracą dyplomową realizowaną w czasie studiów na Politechnice. Specyfikacja maszyny powstała w Katedrze Budowy Płatowców i Mechaniki Lotów pod kierunkiem prof. Gustawa A. Mokrzyckiego. Zakładała budowę motoszybowca o jak najlepszych osiągach. Zakładając użycie do napędu maszyny silnika małej mocy wymagane osiągi miały być uzyskane dzięki zaprojektowaniu jak najlepszego kształtu aerodynamicznego. Wykonano próby makiety aparatu w tunelu aerodynamicznym Instytutu Aerodynamicznego Politechniki. Testy potwierdziły bardzo dobrą charakterystykę motoszybowca.
Prototyp zbudowano w Harcerskich Warsztatach Szybowcowych, mieszczących się przy lotnisku lotnisku mokotowskim w Warszawie. Budowa została sfinansowana przez Ligę Obrony Powietrznej Państwa. Motoszybowiec o znakach rejestracyjnych SP-834, pilotowany przez Aleksandra Onoszko swój pierwszy lot (i dwa kolejne tego samego dnia) wykonał 1 października 1937 roku[3]. Pierwsze loty motoszybowiec wykonywał z podwoziem w pozycji zablokowanej, mechanizm chowania podwozia został wypróbowany Do wybuchu II wojny światowej maszyna wykonała wiele lotów po Polsce, za jej sterami zasiadał inżynier Jan Idźkowski. Płatowiec zgłoszono do udziału w konkursie rozpisanym przez LOPP na samolot słabosilnikowy-motoszybowiec z przeznaczeniem do szkolenia szybowników na maszyny silnikowe. W konkursie tym pierwsze miejsce zajął motoszybowiec "Bąk" projektu inż. Antoniego Kocjana. We wrześniu 1939 roku motoszybowiec spłonął w zbombardowanych warsztatach harcerskich na Polu Mokotowskim. Przygotowywany był również drugi prototyp z mocniejszym silnikiem jednak wybuch wojny pokrzyżował te plany.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Smyk pomimo tego, że był motoszybowcem posiadał sylwetkę typowego samolotu o klasycznym usterzeniu. Wyróżniającą go wśród innych polskich konstrukcji dwudziestolecia międzywojennego cechą było chowane w kadłubie podwozie, którego nie posiadały żadne inne samoloty z tego okresu. Była to konstrukcja całkowicie drewniana z wolnonośnym, dwudźwigarowym płatem zbudowanym jako jedna całość, w jego środkowej części zamontowany był zbiornik paliwa. Kadłub o eliptycznym przekroju pokryty był sklejką. Po obu stronach kadłuba, pod kabiną pilota znajdowały się wnęki do którego chowane było podwozie (składane do tyłu), zakrywane podczas lotu pokrywami z blachy duralowej, z której wykonano również pokrywę silnika. Podwozie główne dwugoleniowe, amortyzowane oraz umieszczona z tyłu kadłuba płoza ogonowa. Dwucylindrowy, chłodzony cieczą, szeregowy silnik dwusuwowy Scott Flying Squirrel S-2 o mocy 20 KM napędzający dwułopatowe, drewniane śmigło. Stateczniki poziomy i pionowy pokryty sklejką, natomiast stery płótnem. Dolna część kadłuba stanowiąca przedłużenie steru kierunku była wykonana z blachy duralowej, którą można było demontować w celu naprawienia bądź konserwacji sterów. Osłona kabiny pilota była jednocześnie krawędzią natarcia płata przy kadłubie, zdejmowana w całości podczas wchodzenia i wychodzenia z kabiny.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Piechowski: Modelarstwo lotnicze. MIP Smyk. [dostęp 2011-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 marca 2009)]. (pol.).
- ↑ Skrzydlata Polska 1957 ↓, s. 16.
- ↑ Pierwsze próby „Smyka". „Skrzydlata Polska”. 10/1937, s. 241, październik 1937. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Płoszajski, Historyczny Smyk, „Skrzydlata Polska”, nr 7 (1998), s. 60–61, ISSN 0137-866X.
- Fekiks Pawłowicz. Smyk. „Skrzydlata Polska”. 28/1957, 9 lipca 1957. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- Rafał Chyliński: Motoszybowiec Pegaz i jego konstruktor Tadeusz Chyliński. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2015, s. 208. ISBN 978-83-7339-150-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Opis konstrukcji MIP Smyk. piotrp.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-02)].
