MV Blue Marlin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
MV Blue Marlin
ilustracja
Bandera

 Curaçao

Numer IMO

9186338

Znak wywoławczy

PJFM

Port macierzysty

Willemstad

Armator

Anglo-Eastern (UK) Limited

Nadzorujące towarzystwo klasyf.

Det Norske Veritas

Dane podstawowe
Typ

transportowy

Historia
Stocznia

China Shipbuilding Corporation, Kaohsiung, Tajwan

Data wodowania

23 grudnia 1999

Dane techniczne
Nośność (DWT)

76 061

Liczebność załogi

55 osób

Długość całkowita (L)

224,5 m

Długość linii wodnej

206,5 m

Szerokość (B)

63 m

Zanurzenie (D)

10,08 m, zanurzony: 29,3 m

Wysokość (H)

13,3 m

Pojemność brutto

51 821 GT

Pojemność netto

15 547 NT

Napęd mechaniczny
Silnik

4500 kW (6035 KM) każdy

Prędkość maks.

14,5 w.

Blue Marlin transportujący radar Sea-Based X-Band Radar z Corpus Christi w Teksasie

MV Blue Marlin i jego bliźniacza jednostka, Black Marlin, zaliczane są do klasy półzanurzalnych statków transportowych. Pierwszym właścicielem był norweski Offshore Heavy Transport, od zbudowania do kwietnia 2000 r. W listopadzie 1999 r. zostały zakupione przez holenderski Dockwise Shipping. Statki zostały zaprojektowane do transportu wyjątkowo ciężkich półzanurzalnych platform wiertniczych. Mogą transportować ładunki o masie do 30000 ton i o środku ciężkości położonym do 30 metrów ponad pokładem ładunkowym.

Statki te mają po 38 kabin, mogących pomieścić do 60 osób załogi. Załoga ma do dyspozycji salę gimnastyczną, basen pływacki i saunę.

Przedsięwzięcia[edytuj | edytuj kod]

Marynarka USA wykorzystała Blue Marlin do przetransportowania uszkodzonego niszczyciela USS "Cole" (DDG-67) do Stanów Zjednoczonych, po tym jak został unieruchomiony przez samobójcze ataki bombowe w Adenie w Jemenie.

W drugiej połowie 2003 r. w Blue Marlin zwiększono pojemność i dostawiono dwa wysuwane pędniki dla poprawienia zdolności manewrowej. Powrócił do służby w styczniu 2004 r. Dostarczył ważącą 60000 ton platformę Thunder Horse do Corpus Christi w Teksasie.

W lipcu 2005 r. Blue Marlin w jedenaście dni przeniósł rafinerię Snøhvit z miejsca budowy w Cádiz do Hammerfest. Przedsięwzięcie zostało sfilmowane do programu Kings of Construction kanału Discovery oraz Mega Movers History Channel.

W listopadzie 2005 r. Blue Marlin wypłynął z Corpus Christi w Teksasie niosąc pływającą stację radarową SBX do Adak na Alasce. Płynął przez Amerykę Południową i Pearl Harbor na Hawajach, do którego przybył 9 stycznia 2006 r., przebywszy 15000 mil.

W styczniu 2007 Blue Marlin transportował dwie platformy samopodnośne Rowan Gorilla VI i GlobalSantaFe Galaxy II z portu Halifax w Nowej Szkocji w Kanadzie na Morze Północne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]