Małopole
52°28′22″N 21°17′02″E/52,472778 21,283889| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
426[2] |
| Strefa numeracyjna |
29 |
| Kod pocztowy |
05-252[3] |
| Tablice rejestracyjne |
WWL |
| SIMC |
0509034 |
Położenie na mapie gminy Dąbrówka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu wołomińskiego  | |
| 52°28′22″N 21°17′02″E/52,472778 21,283889[1]
| |
Małopole – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w gminie Dąbrówka.
Do 1948 miejscowość była najliczniejszą wsią w gminie Małopole, lecz siedzibą władz gminy była Dąbrówka. Nazwę gminy zmieniono od 1949 na obecną – gmina Dąbrówka. W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
W XIX wieku właścicielem dóbr Małopole był sędzia pokoju powiatu lipnowskiego, Czapski, którego nagrobek znajduje się na cmentarzu w Dąbrówce (obok grobu matki Norwida).
W latach powojennych, w wyniku kolektywizacji rolnictwa, z ziemi zabranych indywidualnym rolnikom we wsi utworzono spółdzielnię, która wkrótce upadła. Dokładny opis gminy małopolskiej w końcu XIX wieku znajduje się w książce Leona Bokiewicza pt. Opis powiatu radzymińskiego, Warszawa 1872 r.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Dąbrówce[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 76943
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 771 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Małopole, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 38.
